Jak podają Ewangelie, po wizycie w Betanii (gdzie miało miejsce wskrzeszenie Łazarza) Jezus udał się do Betfage, gdzie wsiadł na osiołka i wśród tłumu ludzi zjechał z Góry Oliwnej w kierunku Świątyni w Jerozolimie. Ludzie, którzy Go otaczali zrywali gałązki oliwne lub palmowe i kładli je na ziemi, razem ze swoimi szatami, przed jadącym Jezusem, jednocześnie wykrzykując na Jego cześć słowa: „Hosanna na wysokości, błogosławiony, który idzie w imię Pańskie!”.
O uroczystym wjeździe Jezusa do Jerozolimy wspominają wszystkie cztery Ewangelie, jednak relacje ewangelistów trochę się różnią. Św. Jan wspomina, że ludzie witający Jezusa ścinali palmy. Palma w tradycji starożytnej to drzewo królewskie. Liście palm były wyryte m.in. na ścianach Świątyni Jerozolimskiej i wyhaftowane na jej zasłonach. W czasach wczesnochrześcijańskich z palmami przedstawiano wizerunki męczenników, którzy odnieśli zwycięstwo nad śmiercią i cierpieniem. Jezusa przywitano zatem prawdziwie po królewsku i z radością. Trudno uwierzyć, że ci sami ludzie za kilka dni skandować będą coś zupełnie innego.
Na południu Europy w Niedzielę Palmową wierni wciąż przynoszą do kościołów liście palm. Tymczasem w krajach takich jak Polska czy Litwa, gdzie palmy nie występują, ustalił się zazwyczaj przynoszenia do świątyń bukietów z takich roślin, które w tym okresie są już zielone m.in. bazi, bukszpanów lub wierzb. Na Wileńszczyźnie ukształtował się zwyczaj wicia palm z suszonych roślin, tworząc przy tym prawdziwe arcydzieła. Uważa się, że początki tradycji wicia palm wileńskich sięgają miejskich pochodów warsztatów rzemieślniczych, podczas których noszono bukiety suszonych roślin i papierowych kwiatów. Pierwsze palmy wileńskie były małe, a ich ozdoby proste – składały się z dwubarwnych traw. Z czasem wzory stały się bardziej skomplikowane, pojawiły się różnorodne formy palm wileńskich – bardzo piękne i ozdobne. W domach ozdabiano nimi wizerunki świętych. Rzemiosło wicia palm jest przekazywane z pokolenia na pokolenie, dzięki czemu przetrwało do dziś. Obecnie trwa intensywny proces wpisania palmy wileńskiej na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO.
Rota
