Ojciec Rafał od św. Józefa Kalinowski urodził się w Wilnie 1 września 1835 roku i otrzymał na chrzcie imię: Józef. W Instytucie Szlacheckim Wileńskim pod kierunkiem swojego ojca wyróżniał się w nauce, otrzymując za to najwyższe odznaczenie. Potem studiował przez 2 lata w Szkole Agronomicznej w Hory-Horkach. W latach 1853-1857 kształcił się w Akademii Inżynierii Wojskowej w Petersburgu uzyskując tytuł inżyniera i stopień porucznika. Zaraz potem został mianowany asystentem matematyki w tejże Akademii. W roku 1859 współpracował w projektowaniu linii kolejowej Kursk-Kijów-Odessa.
W roku 1863, po wybuchu w Polsce powstania przeciw ciemiężcy rosyjskiemu, jako kapitan sztabu pracując w rozbudowie twierdzy w Brześciu nad Bugiem, zwolnił się z wojska rosyjskiego i przyjął obowiązek Ministra Wojny w rejonie Wilna. Aresztowany 24 marca 1864 roku został skazany na karę śmierci, którą zamieniono mu na przymusowe prace na Syberii przez 10 lat. Z przedziwną mocą ducha, cierpliwością i miłością dla towarzyszy wygnania potrafił wlać w nich ducha modlitwy, pomagać im materialnie i dobrym słowem budzić nadzieję i pokój.
Zwolniony z wygnania w roku 1874, przyjął obowiązek wychowawcy Czcigodnego Sługi Bożego Augusta Czartoryskiego ze stałą rezydencją w Paryżu. W pracy wychowawczej wpłynął na formację duchową swojego ucznia tak, że młody książę August odkrył w sobie powołanie kapłańskie i zakonne. W roku 1887 wstąpił do Zgromadzenia Księży Salezjanów, przyjęty przez samego założyciela św. Jana Bosco. Józef Kalinowski zaś w roku 1877 wstąpił do Zakonu Karmelitów Bosych w Gracu w Austrii i przyjął imię zakonne: brat Rafał od św. Józefa. Po złożeniu ślubów zakonnych studiował teologię na Węgrzech, a święcenia kapłańskie otrzymał w Czernej koło Krakowa 15 stycznia 1882 roku.
Zapalony gorliwością apostolską nie oszczędzał wysiłków i trudów w zbawianiu wiernych, i pomagał braciom i siostrom karmelitankom we wstępowaniu na górę doskonałości. Liczne i odpowiedzialne urzędy, powierzone mu przez przełożonych, pełnił doskonale aż do śmierci. Wyczerpany trudami i cierpieniami oddał ducha Bogu 15 listopada 1907 roku, w klasztorze w Wadowicach, który założył i był wtedy jego przeorem. Został pochowany na cmentarzu klasztornym w Czernej.
Papież Jan Paweł II 22 czerwca 1983 roku, beatyfikował Ojca Rafała Kalinowskiego w Krakowie.
Wzrastająca sława cudów doprowadziła w roku 1989 do przeprowadzenia w Kurii Krakowskiej procesu kanonicznego o cudownym uzdrowieniu dziecka. Po szczęśliwym zakończeniu dyskusji lekarzy, teologów i kardynałów, papież Jan Paweł II zatwierdził cud do kanonizacji 10 lipca 1990 roku. Na Konsystorzu z kardynałami w dniu 26 listopada 1990 roku papież Jan Paweł II postanowił przystąpić do kanonizacji Bł. Rafała Kalinowskiego. Ceremonia kanonizacyjna odbyła się w niedzielę 17 listopada 1991 roku w Bazylice św. Piotra w Watykanie.
