Na adwent składają się cztery niedziele adwentowe. Symbolizują je cztery świece, które kolejno zapalane są w każdą niedzielę adwentu przy ołtarzach w kościołach.

Każda ze świec ma swoją nazwę. Zapalana w piewszą niedzielę adwentu nazywa się Świecą Proroka (Świeca Nadziei) i symbolizuje proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza.

Świeca zapalana w drugą niedzielę adwentu to Świeca Betlejem (Świeca Pokoju) – na pamiątkę miejsca, w którym narodził się Jezus.

Świeca Pasterzy (Świeca Radości) zapalana jest w trzecią niedzielę. Przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu radosną nowinę.

Ostatnia świeca, zapalana w czwartą niedzielę adwentu, nazywa się Święcą Aniołów (Świeca Miłości). Symbolizuje ona aniołów, którzy objawili się pasterzom w grocie betlejemskiej, ogłaszając im narodziny Dzieciątka Jezus.

Świece adwentowe symbolizują zbliżanie się do prawdziwej światłości, czyli do Jezusa Chrystusa. Zapalane są również na wieńcach adwentowych w domach.

Adwent ma charakter refleksyjny, ale nie pokutny w takim wymiarze jak Wielki Post. To czas, w którym mamy uświadomić sobie, że oczekujemy na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Dla chrześcijan to radosny czas przygotowania na przyjście Pana.

Tradycją w Kościele katolickim są odprawiane w tym okresie o świcie msze, zwane roratami. Są to msze ku czci Maryi Panny, na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego.