Kult Najświętszego Imienia Jezus zaczął się szerzyć XV wieku za sprawą franciszkanina św. Bernardyna ze Sieny oraz franciszkanina św. Jana Kapistrana. Podjęli to także dominikanie i jezuici. Wyrazem żywego kultu imienia Zbawiciela były liczne bractwa Imienia Jezus, czyli religijne stowarzyszenia świeckich katolików.
W 1721 r. papież Innocenty XIII ustanowił święto Najświętszego Imienia Jezus. Papież Pius X wyznaczył je na niedzielę pomiędzy Obrzezaniem a Objawieniem Pańskim lub – w przypadku braku niedzieli w tym czasie – na 2 stycznia.
W zreformowanym kalendarzu liturgicznym przez papieża Pawła VI w 1969 r. zrezygnowano z tej uroczystości, pozostawiono tylko Mszę wotywną o Najświętszym Imieniu Jezus w Mszale tegoż papieża z roku 1970.
W roku 2002 wraz z trzecim wydaniem obecnego Mszału Rzymskiego papież Jan Paweł II przywrócił to święto do powszechnego kalendarza jako dowolne wspomnienie w dniu 3 stycznia.
Imię Jezus znaczy po hebrajsku Zbawiciel. Polska forma imienia wywodzi się z formy łacińskiej i greckiej. Imię to wybrał sam Bóg i objawił je Maryi i św. Józefowi.
W Kościele istnieje tradycja odmawiania Litanii do Najświętszego Imienia Jezus, a także Różaniec (Koronka) Najświętszego Imienia Jezus.
