Hubert urodził się prawdopodobnie około roku 655 w Gaskonii. Był potomkiem królewskiej rodziny Merowingów. Młody Hubert najwięcej czasu spędzał w lesie na polowaniu, łowiectwo było jego pasją. Według legendy, pewnego razu polował w sam Wielki Piątek w Górach Ardeńskich, napotkał białego jelenia z promieniejącym krzyżem w rogach. Miał wtedy usłyszeć głos Stwórcy ostrzegający go za jego niepohamowaną pasję i nakazujący mu zostawić pogaństwo i udać się na służbę Bożą. Hubert czyni jak mu głos nakazał i udał się na służbę do Lamberta – biskupa Maastricht – Tongres. Studiuje wiedzę kanoniczną i prowadzi działalność misjonarską w Ardenach i Brabancji, aby tamtejszych mieszkańców zjednać dla wiary w Chrystusa.
Po śmierci biskupa Lamberta w 704 lub 705 roku, z rąk papieża Sergiusza otrzymuje sakrę biskupią. Odziedziczył diecezję Lamberta. W roku 717 przeniósł stolicę biskupią do Liege. Tam też zmarł 30 maja 727 roku. Pochowano go w katedrze w Liege. Kiedy po 16 latach odkryto jego grób, znaleziono jego ciało nietknięte rozkładem. Rozeszła się także miła woń. Umieszczono wówczas jego relikwie w kościele świętych Piotra i Pawła (3 listopada 743 r. – stąd tradycyjnie wspomnienie Huberta obchodzi się właśnie 3 listopada). Część relikwii przeniesiono do Andage, która to miejscowość otrzymała potem nazwę St. Hubert.
Kult św. Huberta rozszerzył się po całej Europie. Również w Polsce jego kult był bardzo żywy, właśnie jako patrona myśliwych. Pamiątką po tym jest kilkanaście kościołów i kaplic wystawionych ku jego czci.
Ikonografia najczęściej przedstawia św. Huberta w czasie polowania, gdy pojawia się przed nim jeleń z krzyżem w rogach.
Na podst. brewiarz.pl, pl.wikipedia. org
