Piotr Gojdič urodził się 17 lipca 1888 roku niedaleko Preszowa na Słowacji. Postanowił iść w ślady ojca, który był kapłanem obrządku grekokatolickiego. Ukończył studia teologiczne. W 1911 r. przyjął święcenia kapłańskie. W 1922 r. wstąpił do zakonu bazylianów, gdzie przyjął imię Paweł. Już cztery lata później objął urząd administratora apostolskiego eparchii preszowskiej, a w 1927 roku został mianowany biskupem.

Zakładał nowe parafie, zainicjował budowę sierocińca, troszczył się o rozwój szkół. Przez wiernych nazywany był „człowiekiem o złotym sercu”. W czasie II wojny światowej pomagał Żydom. Pozwalał na wydawanie Żydom fikcyjnych świadectw chrztu. Niektóre z dzieci żydowskich przetrzymywał w sierocińcach i internatach prowadzonych przez swój Kościół.

Gdy w 1948 r. do władzy doszli komuniści, zaczęli nakłaniać grekokatolików do przejścia na prawosławie. Biskup zdecydowanie się temu sprzeciwił, otwarcie protestując przeciwko takim praktykom.

W 1950 r. komunistyczne władze Czechosłowacji uznały działalność Kościoła grekokatolickiego za nielegalną. Biskup został aresztowany i w styczniu następnego roku oskarżony o zdradę, za co sąd pozbawił go praw publicznych i skazał na dożywotnie więzienie. Dwa lata później na mocy amnestii zamieniono mu karę na 25 lat pozbawienia wolności.

Wierny do końca Kościołowi i Chrystusowi, zmarł w więziennym szpitalu w Leopoldowie 17 lipca 1960 roku.

Od 1990 roku jego relikwie spoczywają w sarkofagu w jednej z kaplic greckokatolickiej katedry św. Jana Chrzciciela w Preszowie. Tegoż samego roku władze państwowe zrehabilitowały biskupa Gojdiča. Został beatyfikowany 4 listopada 2001 roku.

W 2008 r. bł. Paweł Piotr Gojdič został ogłoszony Sprawiedliwym wśród Narodów Świata.

Na podst. brewiarz.pl, pl.wikipedia.org