Triduum rozpoczyna się w wielkoczwartkowy wieczór Mszą Wieczerzy Pańskiej, która jest upamiętnieniem Ostatniej Wieczerzy, jaką Chrystus spożywał ze swymi apostołami w ostatnią noc przed męką.

Podczas Mszy w trakcie śpiewu Chwała na wysokości biją wszystkie dzwony w świątyni. Po zakończeniu śpiewu dzwony i organy milkną (mogą być jednak nadal używane wyjątkowo dla podtrzymania śpiewu). W czasie Przeistoczenia mogą być używane kołatki bez gongu.

W niektórych kościołach odbywa się obrzęd obmycia nóg dwunastu mężczyznom. Symbolizuje on gest umycia nóg, którego dokonał Chrystus w wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy.

Po modlitwie po rozdaniu Komunii następuje przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy adoracji, zwanej „Ciemnicą” (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy), gdzie adoruje się go do późnych godzin nocnych i przez cały Wielki Piątek. Podczas przenosin Najświętszego Sakramentu śpiewa się hymn św. Tomasza „Sław języku tajemnicę” (Pange Lingua Gloriosi).

Po zakończeniu liturgii z ołtarza zdejmuje się świece, mszał, krzyż, obrusy (łac. denudatio altaris). Gest ten symbolizuje koniec wieczerzy, odarcie Chrystusa z szat oraz jego opuszczenia przez bliskich. Sam ołtarz bowiem jest symbolem Chrystusa. Niegdyś zachowywano także zwyczaj zmywania mensy ołtarzowej wodą z winem na znak, iż z serca Jezusa wypłynęły krew i woda. Tabernakulum zostaje otwarte i puste, a Wieczna lampka zgaszona.

Wielki Czwartek to dzień ustanowienia dwóch sakramentów; Kapłaństwa i Eucharystii. W kościołach katedralnych odprawiana jest tego dnia w godzinach porannych uroczysta Msza św. – nazywana Mszą Krzyżma. Podczas niej poświęcane są nowe oleje przeznaczone do namaszczeń. W trakcie tej Mszy odbywa się odnowienie przyrzeczeń kapłańskich.