Wielki Czwartek w Kościele katolickim obchodzony jako pamiątka ustanowienia przez Chrystusa sakramentów kapłaństwa i Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy.

W kościołach katedralnych odprawiana jest tego dnia w godzinach porannych uroczysta Msza św. – nazywana Mszą Krzyżma. Na tę Mszę św. zjeżdżają się kapłani z całej diecezji. Podczas niej poświęcane są nowe oleje przeznaczone do namaszczeń oraz odbywa się odnowienie przyrzeczeń kapłańskich.

W Wielki Czwartek w kościołach parafialnych odprawiane jest tylko jedno wieczorne nabożeństwo – Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Paschalne. Msza Wieczerzy Pańskiej jest upamiętnieniem Ostatniej Wieczerzy, jaką Jezus spożywał ze swymi apostołami w ostatnią noc przed męką. Podczas tej Mszy św. w niektórych kościołach odbywa się obrzęd obmycia nóg dwunastu mężczyznom. Symbolizuje on gest Jezusa, który obmywał nogi swim uczniom w wieczerniku podczas Ostatniej Wieczerzy. Wskazuje na uniżenie Jezusa wobec człowieka i bycie sługą.

Po rozdaniu Komunii następuje przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy zwanej „ciemnicą” (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy).

Po zakończeniu liturgii z ołtarza zdejmuje się świece, mszał, krzyż, obrusy. Gest ten symbolizuje koniec wieczerzy, odarcie Chrystusa z szat oraz jego opuszczenia przez bliskich. Tabernakulum zostaje otwarte i puste, a wieczna lampka zgaszona.