W doktrynie Kościoła katolickiego Uroczystość Wszystkich Świętych jest wyrazem wiary w obcowanie świętych i powszechne powołanie do świętości – przypomina wszystkim wiernym o ich powołaniu do świętości. Każdy z wierzących, niezależnie od konkretnej drogi życia: małżeństwa, kapłaństwa czy życia konsekrowanego, jest powołany do świętości.
Początki święta sięgają IV w. W Antiochii czczono wtedy pamięć o wielu bezimiennych męczennikach, których wspominano w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego.
Stopniowo do tych list dopisywano imiona nie tylko męczenników, ale też innych osób odznaczających się szczególną świętością. Pierwszym świętym spoza grona męczenników był zmarły w 397 r. biskup Marcin z Tours.
Świętowanie 1 listopada w Rzymie rozpoczęto najprawdopodobniej w roku 741. Papież Grzegorz III ufundował wówczas oratorium ku czci Zbawiciela, Maryi, apostołów, męczenników i wyznawców.
1 listopada wprowadzono w Rzymie najprawdopodobniej pod wpływem dawnego zwyczaju, występującego u Anglosasów i Franków. Liczne bowiem świadectwa z IX wieku przekazują, że w Anglii i państwie Franków obchodzono 1 listopada uroczystość zwaną sollemnitas sanctissima.
W Polsce i na Litwie 1 listopada jest wolnym dniem od pracy. W święto Wszystkich Świętych, a także następnego dnia (Dzień Zaduszny, 2 listopada) mieszkańcy odwiedzają cmentarze, aby ozdobić groby swoich bliskich kwiatami i zapalić znicze.
Na podst. pl.wikipedia.org, deon.pl, inf. wł.
