Polonez – tradycyjny taniec polski – ma już certyfikat UNESCO

2024-03-20, 12:20
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
Polonez ma już certyfikat UNESCO Polonez ma już certyfikat UNESCO Fot. Danuta Matloch/MKiDN

Certyfikat UNESCO odebrali w siedzibie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego przedstawiciele instytucji i organizacji zaangażowanych w opracowanie wniosku o wpisanie naszego tańca na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości. Polonez – tradycyjny taniec polski - został uhonorowany w grudniu 2023 r. podczas 18. sesji Komitetu Międzyrządowego ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa w Kasane w Botswanie. To szósta polska tradycja, jaka znajduję się na liście dziedzictwa UNESCO.

Tradycja tańczenia poloneza sięga XVI wieku pod nazwą chodzony, zaś pod nazwą polonez od wieku XVIII. Taniec ten jest jednym z pięciu tradycyjnych tańców polskich i ma wymiar symboliczny. Uznaje się go za taniec otwarty i egalitarny. Towarzyszące mu wartości, takie jak równość i współpraca, stanowią o jego łączącym charakterze.

Współcześnie, zwyczaj tańczenia poloneza nierozerwalnie łączy się z ważnymi wydarzeniami w życiu. W niemal każdym polskim liceum tradycją jest, że to właśnie ten taniec uroczyście otwiera studniówkę. Polonez jest też częstym elementem wesel i uroczystości lokalnych. Ze względu na swoją popularność, tańczony jest także spontanicznie w związku z obchodami świąt narodowych. To żywa tradycja praktykowana powszechnie w całej Polsce, zarówno w małych miejscowościach, jak i w dużych ośrodkach miejskich.

Polonez jest szóstą polską tradycją wpisaną na listę UNESCO. W poprzednich latach wpisem wyróżnione zostały: szopkarstwo krakowskie (2018 r.), kultura bartnicza (2020), sokolnictwo (2021 r.), tradycja dywanów kwiatowych na procesje Bożego Ciała (2021 r.) i flisactwo (2022 r.).

MKiDN

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Sobota, 2 listopada 2024 

    Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych

    Łk 23, 44-46. 50. 52-53; 24, 1-6a

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Była już prawie godzina szósta, a ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Gdy słońce się zaćmiło, zasłona w świątyni rozdarła się przez środek. A Jezus zawołał donośnym głosem: „Ojcze, w Twoje ręce oddaję mojego ducha”. Gdy to powiedział, skonał. Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Gdy je zdjął, owinął je w lniane płótno i złożył w grobie wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. W pierwszym dniu tygodnia, wczesnym rankiem, przyszły do grobu kobiety, niosąc wonności, które przygotowały. I zastały kamień odsunięty od grobu. Gdy tam weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa i poczuły się bezradne. Wtedy obok nich stanęli dwaj mężczyźni w błyszczących szatach. Ogarnął je strach i schyliły głowy ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tu! Zmartwychwstał!”.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24