Podczas spotkania omówiono plan zachowania tradycji wicia palm, terminologię elementu dziedzictwa, prezentujący tradycję wicia palm 10-minutowy filmik, będący integralną częścią wniosku. Swoim doświadczeniem w przygotowaniu elementów dziedzictwa do nominacji podzieliła się prof. Milda Valančiauskienė, kierownik programów kulturalnych Sekretariatu Litewskiego Komitetu Narodowego ds. UNESCO. Swoimi spostrzeżeniami na temat genezy tradycji wicia palm i jej rozprzestrzeniania podzielił się także historyk, prof. dr Alfredas Bumblauskas.

Wicemer rejonu wileńskiego Edyta Tamošiūnaitė, przewodnicząca grupy roboczej ds. zachowania tradycji wicia palm Wileńszczyzny, podziękowała ekspertom za wykonaną pracę i życzyła grupie roboczej sukcesów w dalszym przygotowywaniu aplikacji.

„Wicie palm jest wyjątkowym dziedzictwem naszego regionu, które po wpisaniu na Listę reprezentatywnego niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO, zyska uznanie i ocenę nie tylko w skali narodowej, ale także międzynarodowej. Pozwoli to na dalsze wspieranie zachowania i rozpowszechniania tej tradycji nie tylko na Litwie, ale także poza granicami kraju” – powiedziała wicemer Tamošiūnaitė.

Celem Listy reprezentatywnej niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO jest zapewnienie większej świadomości na temat niematerialnego dziedzictwa kulturowego, zwrócenie uwagi na jego znaczenie, promowanie dialogu międzykulturowego i poszanowania różnorodności kulturowej.

Od 2011 r. palmy Wileńszczyzny to certyfikowany produkt dziedzictwa narodowego. W 2019 r. tradycja wicia palm została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego Litwy.

Na podst. vrsa.lt