W tym roku kościół pw. Najświętszej Maryi Panny w podwileńskich Szyłanach obchodzi jubileusz 300-lecia. Z tej okazji parafianie przygotowali specjalny prezent – imponującą, jubileuszową palmę, która została zaprezentowana w Niedzielę Palmową.

Tradycja wicia palm, które stały się symbolem Wileńszczyzny, przypomina o mądrości przeszłości, miłości do natury i sztuce tworzenia piękna z prostych rzeczy. Uważa się, że początki tradycji wicia palm wileńskich sięgają miejskich pochodów cechów rzemieślniczych, podczas których niesiono bukiety suszonych roślin i papierowych kwiatów. Pierwsze palmy wileńskie były małe, a ich ozdoby proste – składały się z dwubarwnych traw. Z czasem wzory stały się bardziej skomplikowane, pojawiły się różnorodne formy palm wileńskich – bardzo piękne i ozdobne. W domach ozdabiano nimi wizerunki świętych. Rzemiosło wicia palm jest przekazywane z pokolenia na pokolenie, dzięki czemu przetrwało do dziś. Obecnie trwa intensywny proces wpisania palmy wileńskiej na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO.

W Samorządzie Rejonu Wileńskiego odbyło się w tym tygodniu spotkanie grupy roboczej ds. zachowania tradycji wicia palm Wileńszczyzny. Barbara Stankiewicz, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu im. Michała Romera w Wilnie i Anna Pilarczyk-Palaitis, doktorantka Centrum Antropologii Społecznej Uniwersytetu im. Witolda Wielkiego przedstawiły projekt wniosku o wpisanie tradycji wicia palm na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO.

W Samorządzie Rejonu Wileńskiego odbyło się w tym tygodniu zebranie grupy roboczej ds. zachowania tradycji wicia palm na Wileńszczyźnie.

Barwne i ozdobne palmy wileńskie są wyplatane się z 50 gatunków suchych kwiatów – polnych, leśnych i ogrodowych, zbieranych o różnych porach roku dla uzyskania odpowiedniej kolorystyki.

Muzeum Etnograficzne Wileńszczyzny zaprasza uczniów, młodzież i dorosłych palmiarzy do wzięcia udziału w wystawie konkursowej „Najpiękniejsza palma Wileńszczyzny”.

Barwne i ozdobne palmy wileńskie są wyplatane się z 50 gatunków suchych kwiatów – polnych, leśnych i ogrodowych, zbieranych o różnych porach roku dla uzyskania odpowiedniej kolorystyki. Tradycyjne wileńskie palmy są uwijane na suchych drewnianych patykach z jednej strony lub dookoła z farbowanego albo naturalnego suchotnika, mietliczki, krwawnika, dziurawca, tymotki chmielu, wrotyczy, kocanki piaskowej. Wierzchołek zaś – z 11 gatunków traw. W palmie wileńskiej wykorzystuje się kłosy zboża i owsa. Jest ona produktem spuścizny narodowej. 

W 2022 roku odbędzie się konkursowa wystawa „Najpiękniejsza palma wileńska”. Celem wystawy jest utrzymanie i odradzanie zanikającej tradycji wicia palm, a także wzbudzenie zainteresowania społeczeństwa, zwłaszcza młodego pokolenia tym ludowym rzemiosłem na Wileńszczyźnie.

Lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, na którą obecnie są wpisane trzy arcyważne, żywe tradycje Litwy: sztuka rzeźbienia krzyży, Święto Pieśni i Tańca oraz litewskie pieśni polifoniczne „sutartinės”, już wkrótce wzbogaci się o kolejną unikatową wartość rodem z Wileńszczyzny – tradycję wicia palm.

W kościele pw. św. Józefa do 18 kwietnia można oglądać wyjątkową i unikatową wystawę palm podwileńskich i pierników kaziukowych. Można odkryć tyle ciekawostek, m.in. podwileńskie palmy są chyba najbardziej zjawiskowym elementem sztuki ludowej.