„Pani zawodowa droga zadziwia mnogością odsłon – od bel canto do wokalnej liryki aktorskiej, poprzez występy kabaretowe, estradowe, telewizyjne i sukcesy na deskach stołecznego, legendarnego Teatru Syrena. Dopełnieniem są niezapomniane słuchowiska radiowe, w tym niezrównana „Rolska do tablicy” – podkreślił w liście prof. Piotr Gliński.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego przypomniał debiut Reny Rolskiej w warszawskiej Hali Gwardii, jako solistki Orkiestry Tanecznej Polskiego Radia w 1955 roku. Wskazał, że przez długie lata wyjątkowej kariery, odbiorcy i słuchacze mogli podziwiać jej repertuar, którego frazy weszły na stałe do ówczesnego słownika codziennej polszczyzny. 

„Jeden z pierwszych wielkich przebojów Nie oczekuję dziś nikogo, napisany dla Pani przez samego Witolda Lutosławskiego, to fenomen połączenia kunsztu kompozytorskiego z wykonawczym” – zwrócił uwagę wicepremier.

Szef resortu kultury wymienił znaczące nagrody i wyróżnienia przyznane Renie Rolskiej, m.in. za utwór „Piosenka prawdę ci powie”, który został doceniony w 1961 r. na Międzynarodowym Festiwalu w Sopocie, na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz dwukrotnie uhonorowany Złotym Mikrofonem.

Wicepremier Piotr Gliński podkreślił, że uznanie budzi również wieloletnia, pełna oddania, społeczna praca Jubilatki na rzecz środowiska twórczego w Sekcji Estrady Związku Artystów Scen Polskich w Warszawie. Świadectwem jej cennego wkładu w kulturę polską jest zaś uhonorowanie Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Rena Rolska (właściwie Regina Rollinger-Jonkajtys) urodziła się 19 stycznia 1932 roku w Warszawie. Jest polską piosenkarką i aktorką estradową. W 1955 roku zadebiutowała na koncercie estradowym w warszawskiej Hali Gwardii (obecnie Hala Mirowska). Wystąpiła wówczas jako solistka wraz z Orkiestrą Taneczną Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Cajmera.

W latach 1956-1960 Rena Rolska występowała w kabarecie architektów Pineska. W 1961 roku za wykonanie utworu „Piosenka prawdę Ci powie” (Marek Sart – Kazimierz Kord) otrzymała I nagrodę w konkursie na polską piosenkę. Tę samą kompozycję wykonała także na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’61, otrzymując wyróżnienie, a na opolskim I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej została wyróżniona w kategorii wykonawca.

Piosenkarka wielokrotnie występowała na festiwalach w Opolu. Uczestniczyła w koncertach Mikrofon i Ekran, a także w popularnych Premierach. Wielokrotnie wyjeżdżała z własnymi recitalami za granicę, biorąc udział w galowych koncertach polskiej estrady.

Występowała w kabarecie Dreszczowiec z Marianem Jonkajtysem i m.in. Wojciechem Młynarskim. Do historii przeszła jej genialna kreacja w słuchowisku „Rolska do tablicy” w audycji radiowej „Podwieczorek przy mikrofonie”. W latach 1971-1978 związała się ze stołeczną sceną Teatru Syrena. Karierę estradową zakończyła w 1981 roku.

Rena Rolska dwukrotnie otrzymała Złoty Mikrofon, a także nagrodę Polsko-Amerykańskiej Agencji Artystycznej. Występowała na scenach europejskich, ale również w ówczesnym ZSRR, w USA czy Kanadzie. W uznaniu zasług została odznaczona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.