Podczas uroczystości medalem „Pro Patria” został uhonorowany Dirk Gasparada Verbeke – honorowy sekretarz miasta Tielt i prezes Stowarzyszenia 1. Dywizji Pancernej w Belgii. Dziękując za odznaczenie skierował do uczestników uroczystości następujące słowa:
– Podczas swojej działalności w ciągu tych wszystkich lat spotkałem się z wieloma polskimi weteranami. Wielu z nich już odeszło. Opowiedzieli mi wiele niewiarygodnych i inspirujących historii. Ten medal chciałbym zadedykować wszystkim im. Dziękuję i bardzo i mam nadzieję, że przyjaźń polsko-belgijska będzie trwać wiecznie.
Po odczytaniu Apelu Pamięci i salwie honorowej. Miała miejsce ceremonia złożenia wieńców przy pomniku 1. Polskiej Dywizji Pancernej. Kwiaty złożyły delegacje środowisk kombatanckich, władz państwowych, przedstawiciele korpusu dyplomatycznego Holandii, Belgii, Francji i Wielkiej Brytanii, a także uczniowie i nauczyciele z Liceum Ogólnokształcącego nr XCIV im. gen. Stanisława Maczka.
***
1. Dywizja Pancerna powstała 25 lutego 1942 r. na rozkaz Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego. Po przeszkoleniu, w sierpniu 1944 r. w składzie 1. Armii Kanadyjskiej, dywizja została przerzucona na front zachodni, do Francji. Tam też, w bitwie pod Falaise odegrała kluczową rolę w zamknięciu okrążenia wokół niemieckich 7. Armii i 5. Armii Pancernej. Zwycięski szlak bojowy dywizji wiódł następnie przez północną Francję, Belgię, Holandię, gdzie polscy „Pancerniacy” wyzwolili z rąk niemieckiego okupanta szereg miast, witani entuzjastycznie przez miejscową ludność.
W historii „Czarnej Dywizji” w sposób szczególny zapisały się ciężkie walki o wyzwolenie holenderskiej Bredy, z której polscy żołnierze wyparli niemieckie oddziały bez strat w ludności cywilnej i uszczerbku dla zabytkowej architektury miasta. W drugiej połowie kwietnia 1945 r. 1. Dywizja Pancerna przekroczyła granicę niemiecką i wzięła udział w ostatniej ofensywie na chylące się ku upadkowi Niemcy. Zwycięski pochód formacji zakończył się 5 maja 1945 r. zdobyciem przez żołnierzy gen. Maczka portu wojennego w Wilhelmshaven w północno-zachodnich Niemczech.
– Jako przedstawiciel zwycięskich sił zbrojnych sojuszniczych i w imieniu 1. Polskiej Dywizji Pancernej przyjmuję kapitulację twierdzy Wilhelmshaven. Obejmuję pełną władzę na obszarze twierdzy, nad miastem i portem – powiedział wtedy w bazie Kriegsmarine płk Antoni Grudziński, który w imieniu gen. Stanisława Maczka przyjmował kapitulację największej i najnowocześniejszej bazy morskiej III Rzeszy.
Galeria zdjęć jest dostępna tutaj.
Na podst. kombatanci.gov.pl
