Zofia Leszczyńska z domu Hora (1926–2016), córka Marii i Władysława, w czasie wojny była żołnierzem Armii Krajowej Obwodu Puławskiego, rejon 10. Awansowała do stopnia podporucznika. W 1952 r. ukończyła studia historyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1 stycznia 1948 pracowała w Państwowym Muzeum na Majdanku, w latach 1950–1983 kierowała tamtejszym Archiwum. Autorka Kroniki obozu na Majdanku (Lublin 1980) i wielu artykułów, publikowanych m.in. na łamach „Zeszytów Majdanka”. Po przejściu na emeryturę w 1983 roku kontynuowała prace badawcze, zwłaszcza interesowały ją komunistyczne represje wobec członków organizacji niepodległościowych w latach 1944–1956. Owocem tych zainteresowań są m.in. publikacje: Straceni na Zamku Lubelskim. Dokumenty procesu 11 żołnierzy AK (kwiecień 1945), Lublin 1995; „Ginę za to, co człowiek najgłębiej ukochać może”. Skazani na karę śmierci przez sądy wojskowe na Zamku Lubelskim (1944–1945), t. I, Lublin 1998, t. II, Lublin 2003; Kobiety Lubelszczyzny represjonowane w latach 1944–1956, t. I, Lublin 2002 (współautorka).

Przez wiele lat współpracowała z Główną Komisją Badania Zbrodni Hitlerowskich w Warszawie oraz z Okręgową Komisją w Lublinie, a potem z Instytutem Pamięci Narodowej.

Za zasługi naukowe, popularyzatorskie i za pracę społeczną odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Krzyżem Armii Krajowej.

Na podst. ipn.gov.pl