Jest mi bardzo przykro że nie skorzystała Pani z szansy odniesienia się do moich poglądów i uwag, tylko zaczęła mi imputować jakieś Pani wrażenia.
Raz jeszcze napiszę: nie uważam Pani za osobę głupią tylko za przestawiającą głupie poglądy. Nie odnosiłem się w temacie rzekomej Pani głupoty (Pani wprowadziła taką kategorię, nie ja).
Oczywiście moje poglądy też może Pani uważać za złe, tylko chciałbym się dowiedzieć co złego jest w funkcjonowaniu Polski, Litwy, Niemiec itd. w współczesnych granicach i żadnych innych.

Panie Karolu. To prawda, że w Polsce nie ma mniejszości, ale zapis wyraźnie mówi o 'mniejszości i równorzędne grupy'. I taką grupą są Polacy, których prawa i przywileje są równoprawne jak niemieckiej mniejszości narodowej w Polsce.

Cytuję Eliza:

Odniosę się jeszcze do #8, bo ja też nie rozumiem co to ma do rzeczy skoro Traktat stanowi:
(strony) uznają mniejszości i równorzędne grupy za naturalny pomost między Narodami polskim i niemieckim oraz ufają, że te mniejszości i grupy wnoszą cenny wkład do życia ich społeczeństw

Może Pan niech doczyta sobie, że te nazwy w owym traktacie są równoważne i mają takie same prawa i przywileje art 20 i 21

Droga Pani, cieszę się, że zgadzamy się do co tego, że w Traktacie polsko-niemieckim Polakom w Niemczech nie został nadany status mniejszości narodowej.

Rząd Niemiec oczywiście zaprzecza, że Polacy byli mniejszośćią narodową w Niemczech przed wojną, zwłaszcza, że Związek Polaków w Niemczech złożył pozew o zadośćuczynienie za zagrabiony przez Niemców w 1940 r. majątek mniejszości polskiej. Chodzi o miliard euro.

a ja jednak to podeprę artykułami z Traktatu:
Artykuł 20
 1. Członkowie mniejszości niemieckiej w Rzeczypospolitej Polskiej, to znaczy osoby posiadające polskie obywatelstwo, które są niemieckiego pochodzenia albo przyznają się do języka, kultury lub tradycji niemieckiej, a także osoby w Republice Federalnej Niemiec, posiadające niemieckie obywatelstwo, które są polskiego pochodzenia, albo przyznają się do języka, kultury lub tradycji polskiej, mają prawo, indywidualnie lub wespół z innymi członkami swej grupy, do swobodnego wyrażania, zachowania i rozwijania swej tożsamości etnicznej, kulturalnej, językowej i religijnej bez jakiejkolwiek próby asymilacji wbrew ich woli. Mają oni prawo do pełnego i skutecznego korzystania z praw człowieka i podstawowych wolności bez jakiejkolwiek dyskryminacji i w warunkach pełnej równości wobec prawa.
(...)  3. Umawiające się Strony oświadczają, że osoby wymienione w ustępie 1 mają w szczególności prawo, indywidualnie lub wespół z innymi członkami swej grupy, do:

 — swobodnego posługiwania się językiem ojczystym w życiu prywatnym i publicznie, dostępu do informacji w tym języku, jej rozpowszechniania i wymiany,
 — zakładania i utrzymywania własnych instytucji, organizacji lub stowarzyszeń oświatowych, kulturalnych i religijnych, które mogą się ubiegać o dobrowolne wkłady finansowe i inne, jak również o pomoc publiczną, zgodnie z prawem krajowym, oraz które posiadają równoprawny dostęp do środków przekazu swojego regionu,
 — wyznawania i praktykowania swej religii, w tym nabywania, posiadania i wykorzystywania materiałów religijnych oraz prowadzenia oświatowej działalności religijnej w języku ojczystym,
 — ustanawiania i utrzymywania niezakłóconych kontaktów między sobą w obrębie swego kraju, jak również kontaktów poprzez granice z obywatelami innych państw, z którymi łączą ich wspólne pochodzenie etniczne lub narodowe, dziedzictwo kulturalne lub przekonania religijne,
 — używania swych imion i nazwisk w brzmieniu języka ojczystego,
 — zakładania i utrzymywania organizacji lub stowarzyszeń w obrębie swojego kraju oraz uczestniczenia w międzynarodowych organizacjach pozarządowych,
 — korzystania na równi z innymi ze skutecznych środków prawnych dla urzeczywistniania swoich praw, zgodnie z prawem krajowym.
Artykuł 21
 1. Umawiające się Strony będą na swych terytoriach chroniły tożsamość etniczną, kulturalną, językową i religijną grup wymienionych w artykule 20 ustęp 1, oraz tworzyły warunki do wspierania tej tożsamości. Doceniają szczególne znaczenia wzmożonej konstruktywnej współpracy w tej dziedzinie. Współpraca ta powinna umacniać pokojowe współżycie i dobre sąsiedztwo Narodów polskiego i niemieckiego oraz przyczyniać się do porozumienia i pojednania między nimi.

 2. Umawiające się Strony będą w szczególności:

 — w ramach obowiązujących ustaw wzajemnie umożliwiać i ułatwiać podejmowanie działań na rzecz wspierania członków grup wymienionych w artykule 20 ustęp 1 lub ich organizacji,
 — mimo konieczności uczenia się oficjalnego języka odnośnego państwa, dążyć zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego do zapewnienia członkom grup wymienionych w artykule 20 ustęp 1 odpowiednich możliwości nauczania ich języka ojczystego lub w ich języku ojczystym, w publicznych placówkach oświatowych, jak również tam, gdzie to jest możliwe i konieczne, posługiwania się nim wobec władz,
 — uwzględniać historię i kulturę grup wymienionych w artykule 20 ustęp 1 w związku z nauczaniem historii i kultury w placówkach oświatowych,
 — szanować prawo członków grup wymienionych w artykule 20 ustęp 1 do skutecznego uczestnictwa w sprawach publicznych, łącznie z udziałem w sprawach dotyczących ochrony i wspierania ich tożsamości (...)