Minister i prokurator generalny: razem czy osobno?

2016-01-13, 21:44
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
W Sejmie RP rozpoczęła się dyskusja nad połączeniem stanowisk ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego W Sejmie RP rozpoczęła się dyskusja nad połączeniem stanowisk ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego © AFP/Scanpix (fot.Wojtek Radwański)

Sejm RP rozpoczął w środę pracę nad projektem nowelizacji ustawy o prokuraturze. Projekt PiS przewiduje powrót do połączenia stanowisk ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego, donoszą wiadomości.tvp.pl.

Jak zaznaczył dr Jacek Zaleśny z Instytutu Nauk Politycznych UW, życie współczesne umożliwia różne modele prokuratury: z połączeniu z radą ministrów albo w połączeniu z prezydentem, albo niezależne od prezydenta czy rządu. Dziś mamy do czynienia z możliwością wyboru jednej z takich form działania.

Przyznaje to także obecny prokurator generalny Andrzej Seremet. „Nie jest niczym dziwnym to, że prokuratora generalna jest podporządkowana ministrowi sprawiedliwości" – mówił Seremet.

W Polsce ministrowie sprawiedliwości byli prokuratorami generalnymi przez 20 lat – od 1990 do 2010. W marcu 2010 roku te funkcje zostały rozdzielone.

„To, co zrobiono, to był pozór kroku w kierunku zwiększenia w Polce praworządności i demokracji. Dokładnie odwrotnie. To był krok zmierzający ku temu, żeby silne grupy, grupy nacisku, a często, niestety, także grupy przestępcze, były, możliwie, jak najbardziej bezpieczne i miały, możliwie, największy wpływ na wymiar sprawiedliwości" – zaznaczył Jarosław Kaczyński, prezez PiS.

Opozycja ponownemu połączeniu mówi „nie". Choć znaczna jej część nie tyle odnosi się merytorycznie do samych zmian w projekcie ustawy, co do osoby obecnego ministra sprawiedliwości.

Autorzy projektu zmian w ustawie o prokuraturze liczą, że nowe przepisy wejdą w życie w marcu.

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24