Otoczyć głęboką fosą, a do tego drutem kolczastym. I podłączyć do linii wysokiego napięcia. Dla pewności zaś wyciąć zarówno na terenie jak i w okolicach tego „ polskiego rezerwatu" wszystkie lasy, tak by nie zalęgła się w nich partyzantka. No i koniecznie wycelować w nią przenośny zestaw przeciwlotniczy GROM, który, jak się dowiaduję, Litwa kupuje u Polski w celu podniesienia bezpieczeństwa w regionie. To są moje propozycje na zaczepki przewijające się w adycjach Nemiry Pumprickaitė (LRT) czy zawarte w artykule Viliji Andrulevičiūtė pt. „Co czynić, żeby Wileńszczyzna nie stała się litewskim Krymem?" (portal lrt.lt).

Czy tylko ja mam wrażenie, że kwiat naszej polityki sprytnie lansuje się na szarży Putina na Krym i dramacie Ukrainy? Znać, że idą wybory – i prezydenckie, i do PE.

Publicysta Rimvydas Valatka wieszczy, że, gdyby polskie siły zbrojne, realizując NATO-wski plan obronny, ruszyłyby na pomoc napadniętej (hipotetycznie) przez Putina Litwie, to między Šeštokai a Kalwarią napatoczyłyby się na pikietę litewskich narodowców.

Zdaje się, że Władimir Putin zjednoczył... jak nie wszystkich, to wielu. Straszne to i smutne, że akurat tym sposobem. Życzę nam wszystkim innego spoiwa niż akt agresji jednego suwerennego państwa wobec innego, który może zaważyć na losach nie tylko Ukrainy, lecz całego świata.

Aloyzas Sakalas tęskni do czasów, gdy był w litewskiej polityce wielkim rozgrywającym, a raczej, jak go niektórzy wówczas zwali, „wielkim inkwizytorem".

Dzieci straszy się diabłem, dorosłych – ludźmi – głosi stare hebrajskie przysłowie. Prezydent Dalia Grybauskaite tradycyjnie straszy dorosłych mniejszościami.