Minister powiedział w środę dla dziennikarzy, że posiedzenie grupy ekspertów odbędzie się 12 września i o podjętej przez nią decyzji powiadomi natychmiast.
Dyskusja na temat nazwy Rosyjskiego Teatru Dramatycznego wybuchła w marcu tego roku. Reżyser tego teatru Gintaras Varnas zaproponował, aby teatru na Pohulance już nie nazywać Rosyjskim Teatrem Dramatycznym, a w nowej nazwie odnieść się do wielokulturowości Wilna, w tym wkładu Polaków.
Znany litewski dramatopisarz Marius Ivaškevičius wystąpił z propozycją, by teatr nosił imię Adama Mickiewicza.
Po powołaniu w kwietniu grupy roboczej ds. zmiany nazwy Rosyjskiego Teatru Dramatycznego minister Kairys obiecał, że w ciągu miesiąca podejmie decyzję o zmianie nazwy, ale dyskusje przeciągnęły się.
Teatr na Pohulance został zbudowany w latach 1912-1914 z inicjatywy Hipolita Korwin-Milewskiego według projektu architektów Aleksandra Parczewskiego i Wacława Michniewicza ze składek społeczeństwa polskiego ówczesnego Wilna. Budynek przekazany został władzom miasta pod warunkiem, iż będą tu występować wyłącznie teatry polskie. Nazwa pochodzi od nazwy ulicy Wielka Pohulanka (obecnie J. Basanavičiusa), przy której się znajduje.
W latach 1925-1929 budynek teatru na Pohulance był siedzibą teatru-laboratorium „Reduta” kierowanego przez Juliusza Osterwę. W kolejnych latach na jego scenie występowała cała czołówka polskich artystów: Irena Eichlerówna, Nina Andrycz, Henryk Borowski, Hanka Ordonówna, Aleksander Zelwerowicz, Zygmunt Bończa-Tomaszewski, Zdzisław Mrożewski, Danuta Szaflarska, Jerzy Duszyński, Igor Przegrodzki, Hanka Bielicka.
Po II wojnie światowej budynek został przekazany Litewskiemu Teatrowi Opery i Baletu, następnie mieścił się tu Teatr Młodzieży (lit. Jaunimo Teatras). Od 1986 roku jest to siedziba Litewskiego Rosyjskiego Teatru Dramatycznego.
Wileńscy Polacy dotychczas nazywają ten teatr Teatrem na Pohulance.
