Te wieloletnie byliny kwitnące są zaliczane do rodziny wiesiołkowatych, kwitną całe lato i prawie całą jesień.
Rośliny znakomicie sprawdzają się m.in. w donicach, na obwódkach (w różnych kompozycjach) i na rabatach.
W naturze floksy występują w około 80 odmianach. Kwiaty te są wykorzystywane w ogrodnictwie – niektóre jako kwiaty cięte, inne jako rośliny okrywowe. Mogą dorastać nawet do 120 cm wysokości, jak też mogą być znacznie niższe.
Wśród najpopularniejszych płomyków czy ogników występują: floks wiechowaty, floks szydlasty i floks rozłogowy.
Floks wiechowaty (łac. Phlox paniculata) w kolorze bieli, czerwieni lub odcienia różu jest bardzo intensywnie pachnącym gatunkiem, który wyrasta na wysokość od 80 do nawet 120 cm. Floksy wiechowate o sporych kwiatostanach zakwitają w końcu czerwca i kwitną aż do września.
Floks szydlasty (łac. Phlox subulata) jest zimozieloną byliną, występującą w naturalnym środowisku na obrzeżach lasów czy na nieużytkach. Często jest uprawiany w ogrodzie, a nazwę szydlasty zawdzięcza ostro zakończonym igiełkowatym liściom.
Natomiast floks rozłogowy (łac. Phlox stolonifera) otrzymał nazwę od rozłogów, za pomocą których się rozrasta. Ten floks jest doskonałą rośliną okrywową. Sprawdzi się także jako roślina zadarniająca lub do zasadzenia na skalnikach czy pod koronami drzew.
Rośnie od kwietnia do czerwca, a jego zimnozielone liście tworzą zwarte kępki o wysokości 15 -20 cm.
Stanowisko dla floksa rozłogowego może być lekko zacienione. Roślina będzie dobrze rosła na wilgotnych, dobrze przepuszczalnych i żyznych glebach o wysokiej zawartości próchnicy i lekko kwaśnym odczynie.
Floksy kategoryzuje się również według kolorów ich kwiatów. Np. floksy niebieskie wiechowate „Blue Paradise” mają majestatyczny odcień niebieski.
Odmiana „Blue Paradise”, czyli „niebieski raj” ma zjawiskowe pachnące kwiatostany, które pojawiają się w lipcu i kwitną do września. Zachwycają nie tylko pięknem, ale i aromatem. Kwiatostany tego gatunku w zależności od pory doby, czyli w zależności od ilości światła i wilgotności powietrza mogą nieco zmieniać swój odcień.
Uprawę floksów można rozpocząć od nasion, ale można też praktykować sadzonki. Sadzonki trzeba wysadzać w słonecznych lub lekko ocienionych miejscach.
Podłoże musi być najlepiej próchnicze, przepuszczalne, żyzne oraz wzbogacone kompostem albo popiołem.
Sadzonki floksów najlepiej sadzić późną wiosną, gdy miną przymrozki. Innym terminem jest wrzesień lub październik.
Sadzonki umieszcza się w odległości od 40 do 60 cm. Duża przestrzeń między sadzonkami jest potrzebna, gdyż floksy szybko i gęsto się rozrastają.
Floksy wymagają regularnego podlewania, a zwłaszcza w okresach suszy i upałów.
Podczas kwitnienia floksy należy nawadniać raz w tygodniu, natomiast jeżeli panuje gorąc, te byliny podlewa się dwa razy w tygodniu pamiętając o tym, aby strumień wody nie trafił na liście czy kwiaty. Strumień należy skierować bezpośrednio na łodygę.
Aby floksy rosły bujnie i kwitły okazale, już od ich posadzenia muszą być nawożone.
Floksy można rozmnażać wiosną lub jesienią przez podział albo przez sadzonki korzeniowe lub pędowe.
Płomyki nie sprawiają trudności w ich uprawie, ale niezbędne jest delikatne przycinanie pędów po przekwitnięciu kwiatostanów, jak też regularne pozbycie się przekwitniętych kwiatostanów, taka czynność wydłuży czas ich kwitnienia.
Floksy są podatne na różnego rodzaju choroby grzybowe. Może to być mączniak rzekomy, mączniak prawdziwy, plamistość i in. Jednakże choroby rzadko kiedy są powodem szybkiego obumierania rośliny. Rozpowszechnianiu się choroby można zapobiec skracając łodygę w taki sposób, by wystawała zaledwie kilka centymetrów ponad grunt. W taki sam sposób chroni się floksy przed okresem zimowym.
