W 2011 roku zauważono go na Litwie, dwa lata później na Łotwie, kilka lat temu pojawił się również w Polsce, chociaż ojczyzną złotaka wysmukłego są północno-wschodnie tereny USA.
Najpierw złotaka wysmukłego spotykano na wybrzeżu Bałtyku, obecnie jednak powszechnie rośnie w większości polskich i litewskich lasów. Wiesław Kamiński, znawca grzybów z portalu nagrzyby.pl, zaznacza, że nie ma go tylko na Podhalu, ale złotaka wysmukłego widziano już w lasach nowosądeczczyzny.
Złotak wysmukły zaaklimatyzował się nie tylko w Europie. Sukcesywnie rośnie również na Tajwanie, a nawet na Madagaskarze.
Grzyb ten nazywa się również borowikiem wysmukłym dlatego, że na morskim wybrzeżu występuje często wśród wrzosów, a więc jest borowikiem wrzosowym.
Borowik wysmukły jest grzybem jadalnym. Jak podkreśla Kamiński, ten grzyb jest dość charakterystyczny, nie można pomylić go z żadnym z występujących w polskich lub litewskich lasach grzybów trujących, być może tylko z koźlarzem.
W odróżnieniu od przysadzistego prawdziwka, złotak jest bardziej wysmukły, który pokrojem przypomina właśnie długonogiego koźlarza.
Borowik wysmukły ma pomarańczowy kapelusz, jednakże u młodych okazów kapelusz może być ciemnobrązowy do cynamonowego z charakterystyczną „falbanką” na brzegu. Trzon grzyba jest żółty lub brzoskwiniowy. Kapelusz borowika wysmukłego jest wypukły, nigdy nie wypłaszczający się całkowicie, szeroki i dość gruby z suchą, gładką, rudawa skórką. Jego średnica osiąga od 4 do 20 cm.
Miąższ złotaka ma odcień różowawy – barwa ta nie zmienia się pod wpływem utlenienia w odróżnieniu od trującego borowika szatańskiego, który ma podobieństwo do złotaka wysmukłego.
Aby się dobrze rozwijać, borowik wysmukły potrzebuje obecności sosen, z którymi tworzy symbiotyczny układ tzw. mikoryzę. Pomaga im w nawadnianiu i odżywianiu się. Wydaje się więc, że złotak nie szkodzi lasom, ale czas pokaże, czy jednak rzeczywiście tak. Na wszelki wypadek zaleca się, by nie wyrzucać resztek tego grzyba do lasu, gdzie będzie się dalej rozprzestrzeniał.
Na podst. Onet.pl