To wyrażenie oznaczające „bardzo daleko, jak najdalej” jest w polszczyźnie germanizmem (niemieckie Wo der Pfeffer wächst), ale sam pieprz był znany już Prasłowianom i ogromnie przez nich ceniony.

APASZKA kojarzy się z elegancją, delikatnością, kobiecością, subtelnym zapachem perfum – ale gdy przyjrzymy się etymologii samej nazwy, to okaże się, że te konotacje nie licują ze źródłosłowem…

Bazar (nawet taki typowo polski) jako słowo przywędrował do nas z języka perskiego. Nawet swojsko brzmiąca wiedźma, choć wywodzi się ze starosłowiańskiego, to w znaczeniu, w jakim funkcjonuje w języku polskim przybyła prawdopodobnie z języka ukraińskiego. Alkohol to jedno z wielu słów pochodzenia arabskiego, podobnie jak cyfra. Szatan jako słowo przyszło do języka polskiego z hebrajskiego, a hejnał (np. mariacki) wzięło się od węgierskiego słowa hajnal oznaczającego świt. 

Diament oszlifowany nazywa się brylantem – a skąd właściwie ta nazwa? 

Perlisty to przymiotnik, który możemy zastosować w dwojaki sposób. Perlistym możemy określić coś, co występuje pod postacią wielu kropel. Perlistym możemy także nazwać coś, co składa się z krótkich dźwięków, które następują po sobie. 

Oczy są głównym elementem mimiki związanej z odczuwaniem strachu, rozszerzają nam się, gdy się boimy, ukazując większą powierzchnię białek, niż to ma zazwyczaj miejsce. Ten sygnał aktywuje ciało migdałowate, obszar mózgu odpowiedzialny – najogólniej rzecz ujmując – za negatywne emocje, agresję oraz reakcje obronne. To ono pobudza układ współczulny, prowadząc do mobilizacji ustroju.

W języku ukryte są nasze poglądy, wizja świata i istniejących w nim osób. Dowodzą temu frazeologizmy, przysłowia i nie tylko.

Tak właśnie zapisujemy: NUŻ – przez u zwykłe, bo to nie NÓŻ do krojenia, tylko dawny wykrzyknik, zachowany do dziś w zasadzie tylko w połączeniu A NUŻ..., np. A nuż mu się uda i jednak zda do następnej klasy?

Każdy w swoim życiu choć raz słyszał to powiedzenie, jednak nie każdy wie, dlaczego jako przykład sugeruje się zegarki szwajcarskie.

Oliwa łatwo się pali, a wiedzieli to już starożytni, którzy polewali drwa oliwą, by łatwiej zajęły się ogniem.