 Chleb święci się na pamiątkę chleba, który zstąpił z nieba, tj. Jezusa, i na upamiętnienie cudownego nakarmienia przez Niego rzeszy słuchających Go ludzi. W wielu krajach świata chleb jest podstawowym pokarmem. Jest też symbolem codziennych potrzeb człowieka: godnego życia, sytości, gościnności.

 Baranek wielkanocny jest symbolem Jezusa Zmartwychwstałego, ale także pokory i łagodności. Zwyczaj święcenia baranka sięga VII wieku. Natomiast ustawianie baranka na stole wielkanocnym wprowadził w XIV wieku papież Urban V.

 Wędlina jest wymownym symbolem dostatku i zamożności rodziny. Św. Ulryk, biskup Augsburga, święcił podczas liturgii Mszy świętej szynkę i baraninę. Święci się przede wszystkim wyroby wieprzowe. W koszyku wielkanocnym winny się znaleźć najrozmaitsze wędliny, przede wszystkim mała, pękata, związana sznurkiem różowa szynka oraz wianek wiejskiej kiełbasy, uwędzonej w dymie z drzew owocowych i jałowca.

 Sól. Chrześcijanie są solą ziemi. Ten potrzebny minerał nie tylko dodaje potrawom smaku, ale jest symbolem zachowania od zepsucia i ma właściwości oczyszczające. Chleb i sól są jakby kwintesencją życia i w tradycji najczęściej występują razem. Oznaczają prostotę życia.

 Chrzan. Jest pikantny w smaku i wyciska z oczu łzy. Najlepiej, gdy jego korzeń jest w kawałku. Kroi się go później na cienkie plasterki i częstuje się nim zebranych. Chrzan może też być starty i wymieszany z jajkiem i ze śmietaną.

 Jajko. Tradycyjny świąteczny podarunek, ozdoba koszyczków i stołów wielkanocnych. Symbol płodności, odradzającego się życia i znak zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią.

 Czekoladowy zajączek to zupełnie współczesny zwyczaj kultywowany zwłaszcza przez dzieci, które wkładają zająca do koszyczka. Ale i to ma swój symboliczny wymiar – zając jest symbolem wiosny, odradzającej się przyrody, witalności. Podobno śpi on z otwartymi oczami, toteż jako pierwszy ze zwierząt miał zobaczyć Zmartwychwstanie Pana. W tradycji chrześcijańskiej symbolizował grzeszników oczyszczonych przez pokutę.