Dawać pieniądze kieszonkowe

By nauczyć dziecko odpowiedzialnego postępowania z własnymi finansami, potrzebne jest odpowiednie środowisko. Ważne jest, by dziecko posiadało swoje pieniądze, które mogło wydawać według uznania. Tylko przez swoje doświadczenie dziecko będzie umiało poznać wartość pieniędzy i umiejętność dysponowania nimi. Nauczy się gospodarnie je wydawać, odkładać i inwestować.

Zacząć można od wieku, gdy dziecko będzie umiało policzyć pieniądze lub od pierwszej klasy itp.

Ustalanie zasady kwoty i regularności kieszonkowego

Pieniądze kieszonkowe – kwestia porozumienia się z dzieckiem. Szczególnie jest ważne, by w ciągu tej rozmowy opowiedzieć o nowych prawidłach i możliwościach, które je dotyczą. Wybierzcie razem z nim okres czasu, w ciągu którego będziecie dawali określoną kwotę pieniędzy kieszonkowych (co tydzień, raz na dwa tygodnie, raz w miesiącu itd.).

Nie wykorzystujcie pieniędzy jako elementu motywacyjnego

Nie wypłacajcie kieszonkowego dziecku za to, że wypełnia obowiązki domowe, od ocen w szkole, za grzeczne zachowanie się itp. Ale też nie wykorzystujcie jako kary i nie pozbawiajcie je tego. W formowaniu nawyków finansowych podstawowym instrumentem jest właśnie dawanie kieszonkowego. Dlatego jest ważne przytrzymywać się ustalonych zasad, które zawarliście z dzieckiem dotyczących kwoty i regularności.

Nie za bardzo kontrolujcie wydatki

Chodzi o to, by w bezpiecznej sytuacji nauczyć planowania wydatków, rozsądnego wydawania pieniędzy, umiejętności zarządzania finansowego. Dlatego należy powstrzymać się od zbytniego kontrolowania wydatków i pozwolić, by dziecko samo odpowiedzialnie podejmowało decyzje oraz czasami zwracało się do was o poradę. Korzystne jest też, by czasami omówić wydatki dziecka, szczególnie jeśli mu nie udaje się to zrobić samodzielnie. W takim wypadku można tę sprawę rozpatrzyć z dzieckiem i zanalizować przyczynę powstałej sytuacji oraz udzielić rady.

Opowiedzcie, po co jest potrzebna skarbonka

Omówcie z dzieckiem sprawę odkładania pieniędzy – po co to jest potrzebne, co można robić z nimi, podzielcie się swoim doświadczeniem. Zaciekawcie się, co dziecko marzy nabyć. Podliczcie razem, ile należy odłożyć, by można byłoby kupić tę rzecz. Porozmawiajcie na temat, z czego można byłoby zrezygnować, jak zagospodarować pieniądze na kupno wymarzonej rzeczy. Ułóżcie razem z dzieckiem kilka wariantów odkładania pieniędzy. Niech dziecko wybierze taki wariant, który mu będzie najwygodniejszy i niech stosuje go. Obowiązkowo po jakimś czasie omówcie razem z dzieckiem sukcesy lub niepowodzenia tego.

Porozumienie się na temat pomocy przy wielkim zakupie

Jeżeli na nabycie ważnej i wymarzonej rzeczy należy odkładać zbyt długo, motywujcie dziecko w taki sposób, że gdy odłoży znaczną sumę pieniędzy (połowę, jedną trzecią itd.) to dołożycie brakującą kwotę i razem z dzieckiem kupicie to, co ono zamarzyło.

Włączcie do pieniędzy kieszonkowych część wydatków dziecka

Niektóre wydatki dziecko może wziąć na siebie. W zależności od wieku mogą to być: obiady szkolne, łączność komórkowa, transport, prezenty dla przyjaciół, kino itd. Stopniowo lista wydatków z wiekiem dziecka będzie rosła.

Pomóżcie optymalizować wydatki

Opowiedzcie o pojęciu optymalizacji wydatków. Na praktyce zademonstrujcie dziecku, w jaki sposób będzie miało dodatkowe pieniądze, gdy będzie racjonalnie wydawało swoje środki pieniężne. Razem pomyślcie, z czego można zrezygnować lub mniej wydać pieniędzy i jak to konkretnie uczynić.

Dajcie dobry przykład

Dzieci są naszą kopią. Dlatego by nauczyć dziecko gospodarności, zarządzania własnymi finansami najpierw należy zastosować to wobec siebie. Wszystko to, co zalecaliście dziecku będzie miało znaczenie wtedy, jeżeli wy sami swoim zachowaniem mu pokażecie, że podporządkujecie się tym prawidłom.

Na marginesie

Argumenty, które przytaczają niektórzy rodzice na temat pieniędzy kieszonkowych dla dzieci:

„Przeciwko”

* nie ma sensu – dziecko nie umie wydawać pieniędzy, rodzice powinni zaspokajać potrzeby dziecka;

* jeśli regularnie dawać pieniądze to stanie się kapryśne, egoistyczne, nie nauczy się panować nad swoimi zachciankami, nie będzie cenić pieniędzy;

* obecnie mieć ze sobą pieniądze po prostu jest niebezpieczne – po co stwarzać problemy.

„Akceptacja”

* dziecko powinno czuć się jako dowartościowana osobowość, przecież wszyscy dookoła mają pieniądze;

* niech uczy się świadomości finansowej i odpowiedzialnego wydawania oraz gospodarowania swoim budżetem;

* jeśli nie dawać – pojawiają ujemne emocje, może pojawić zawiść względem innych dzieci, skąpstwo, doniosłość znaczenia władzy pieniądza.