Zarzecze to jedna z najstarszych i najbardziej urokliwych dzielnic Wilna. Do niedawna było bardzo zaniedbane, ale od końca lat 90. XX stulecia jest odnawiane. Tę dzielnicę, nazywaną wileńskim Montmartrem, szczególnie upodobali artyści i w 1997 roku założyli „Republikę Zarzecze”, mającą swego prezydenta, ministrów, ambasadorów, kalendarz, hymn. Ogłosili też swoją Konstytucję, którą zawiesili na ul. Paupio. Dzisiaj na murze wisi już kilkadziesiąt tablic z Konstytucją, przetłumaczoną na wiele języków, m.in. angielski, polski, francuski, rosyjski, jidysz, tybetański, gruziński, estoński, łotewski, żmudzki. Dziś pojawi się też po łacinie.
W Konstytucji znajdują się, m.in. takie oto zapisy: „Człowiek ma prawo nie mieć żadnych praw”, „Człowiek ma prawo być nieznany i niewybitny”, „Kot nie ma obowiązku kochać swego pana, ale powinien pomóc mu w trudnej chwili”.
Autorami Konstytucji Republiki Zarzecza są reżyser Romas Lileikis i tłumacz Tomas Čepaitis.
