Artykuł 3. 89 Kodeksu Cywilnego Republiki Litewskiej (dalej KC) stanowi, że za osobistą własność współmałżonków uważa się mienie:

- obu współmałżonków nabyte osobno przed zawarciem związku małżeńskiego;

- sprezentowane współmałżonkowi lub przez niego odziedziczone po zawarciu związku małżeńskiego, jeżeli w umowie o darowiźnie lub testamencie nie jest podane, że mienie przekazywane jest do wspólnej własności współmałżonków;

- rzeczy osobiste współmałżonków (obuwie, odzież, narzędzia działalności zawodowej);

- prawa własności intelektualnej i przemysłowej, z wyjątkiem dochodów otrzymywanych z działalności intelektualnej;

- środki i rzeczy potrzebne do osobistego biznesu współmałżonka, z wyjątkiem środków i rzeczy przeznaczonych do biznesu, który obaj współmałżonkowie prowadzą wspólnie;

- środki, które jeden ze współmałżonków otrzymał jako odszkodowanie czy też inną rekompensatę za uszczerbek na zdrowiu oraz zadośćuczynienie moralne, docelowe wsparcie materialne oraz inne świadczenia, które są związane wyłącznie z osobą współmałżonka, który je otrzymał, prawa, których nie można przekazać innym osobom;

- mienie nabyte przez współmałżonka za osobiste środki lub środki, otrzymane po zrealizowaniu należącego do niego osobistego mienia, jeżeli w trakcie nabywania tego mienia wyraźnie została zaakcentowana wola współmałżonka, by nabyć mienie na własność osobistą.

Należy zauważyć, że fakt, iż określone mienie jest osobistą własnością jednego ze współmałżonków, może zostać udowodniony jedynie za pomocą pisemnych dowodów, z wyjątkiem przypadków, gdy ustawa zezwala na zeznania świadków lub gdy charakter mienia sam w sobie dowodzi, że mienie jest osobistą własnością jednego ze współmałżonków. Osobiste mienie, które jeden ze współmałżonków tymczasowo przekazuje innemu współmałżonkowi do zaspokojenia osobistych potrzeb tego ostatniego, pozostaje osobistym mieniem współmałżonka, który przekazał to mienie.

Uwzględniając powyższe można twierdzić, że sprezentowane autorce pytania mieszkanie nie jest obiektem wspólnej własności, jeżeli w umowie o darowiźnie nie było podane inaczej. W ten sposób, autorka pytania może swobodnie zarządzać, dysponować sprezentowanym jej mieniem bez zgody czy nawet wiedzy swego męża.