Z papieskiego serwisu Vatican News dowiedzieliśmy się, że w piątek, 25 marca, po południu, podczas nabożeństwa pokutnego o godzinie 17.00 w Bazylice św. Piotra, zostanie ogłoszone przez papieża „Poświęcenie Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi”. Poświęcenia dokona też jałmużnik papieski, kard. Konrad Krajewski, w Fatimie. To poświęcenie wynika z fatimskiego przesłania Najśw. Maryi, które miało miejsce w dalekim 1917 r. Matka Najświętsza w swoim przesłaniu do siostry Łucji w Fatimie zażyczyła sobie poświęcenia Rosji swojemu Niepokalanemu Sercu i ofiarowania zadośćuczynienia w ramach nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca. Po objawieniach fatimskich miały miejsce różne akty konsekracji Niepokalanemu Sercu Maryi. Papieski serwis Vatican News nie wspomina jednak, że żadne z tych poświęceń nie spełniało wszystkich warunków przedstawionych przez siostrę Łucję na podstawie przesłania Matki Bożej, a więc z wyraźnym odniesieniem do Rosji i wydając „rozkaz wszystkim biskupom katolickim”, by połączyli się w tym akcie. Teraz rówineż kursuje informacja, że brakuje formalnego zaproszenia ze strony Papieża do biskupów świata, dlatego część hierarchów sama zdecydowała się dołączyć do papieskiego aktu. Biskup z Kazachstanu, Athanasius Schneider, w oświadczeniu przesłanym redakcji serwisu LifeSiteNews, napisał: „Ta wiadomość powinna napełnić wszystkich katolików głęboką radością, pociechą i zachętą, i mamy nadzieję, że przyniesie radość i pociechę także naszym drogim prawosławnym braciom i siostrom w Rosji i na Ukrainie. (...) Jak wiemy z prośby Matki Bożej skierowanej do Siostry Łucji, papież powinien zaprosić wszystkich biskupów do zjednoczenia się z nim w dokonywaniu tej konsekracji. Mamy nadzieję, że nawet przy braku formalnego zaproszenia ze strony papieża, wielu biskupów zjednoczy się z tym aktem konsekracji”. Jednakże watykański portal informuje, że ten sam akt, tego samego dnia, podejmą wszyscy biskupi świata.

W poprzednich dwóch odcinkach „Na temat aktualiów obecnej chwili” były relacje o zakulisach niektórych wydarzeń w najnowszej historii Kościoła. To była sprawa zmarginalizowania Trydenckiej Mszy św., praktykowanej dotychczas w wielu wspólnotach katolickich. To była również sprawa kardynała Henryka Gulbinowicza, wobec którego pod sam koniec jego życia postawiono bardzo poważne zarzuty, które okazały się faktycznie bezzasadne.

W pierwszym odcinku „Na temat aktualiów obecnej chwili” było odniesienie do 450. rocznicy bitwy pod Lepanto, która przypadała w dniu 7 października, jak również relacje o ważnych dla Kościoła wydarzeniach, które miały miejsce w tym dniu w roku bieżącym. Te relacje zapoznały z ukrytym za kulisami kontekstem ważnych wydarzeń jakie dziś tworzą historię współczesną Kościoła. Do znamiennych wydarzeń współczesnej historii Kościoła na pewno należy odnieść śmierć znanego dla wielu hierarchy, którego pierwsza rocznica śmierci przypada na listopad bieżącego roku. Również historia śmierci tego hierarchy, jego pogrzeb mają swój kontekst i swe zakulisy, w które warto wniknąć. Tym hierarchą jest Kardynał Henryk Gulbinowicz, którego pierwsza rocznica śmierci przypadała w dniu 16 listopada. Okoliczności, które towarzyszyły śmierci i pogrzebowi kardynała, były wielką gorzką niespodzianką i wstrząsnęły sercami wielu. O tym świadczy również artykuł Pani Liliany Narkowicz „W rocznicę śmierci ks. kard. Henryka Romana Gulbinowicza (1923-2020)” opublikowany w ubiegłym tygodniu (ROTA nr 1178).

W roku bieżącym przypada 450. rocznica bitwy pod Lepanto. Była to bitwa morska stoczona 7 października 1571 na południowy zachód od Lepanto pomiędzy Imperium Osmańskim a Ligą Świętą. Lepanto, obecnie Nafpaktos, jest to port u wejścia do Zatoki Korynckiej. W 1571 roku flota Świętej Ligi pod dowództwem księcia Jana Austriackiego pokonała pod Lepanto flotę turecką w jednej z największych i najkrwawszych bitew morskich w dziejach świata.

W niedzielę, 31 października, w kościele pw. św. Anny w Duksztach odbyła się uroczysta Msza Święta z okazji jubileuszu 165. rocznicy poświęcenia duksztańskiej świątyni. Nabożeństwo celebrował proboszcz parafii w Duksztach – ks. Henryk Naumowicz.

Tajemniczy nieprzyjaciel

W sobotę, 11 września, w Duksztach świętowano dożynki. Raz po raz padało hasło: „Do rana grać, po tańcu spać”. Pomyślałem wówczas o parafianach i przypomniałem im, że jutro jest niedziela i jeżeli będą tańczyć do rana, to kto wówczas przyjdzie do kościoła? Chyba że parafianie prosto z dożynkowych tańców w podskokach pójdą na Mszę św.

W maju br. na łamach „Tygodnika Wileńszczyzny” ośmieliłem się w kilku artykułach przedstawić swoją opinię na temat obowiązku szczepienia się w warunkach zagrożenia zarazy koronawirusa.

W ostatnim czasie „Tygodnik Wileńszczyzny” życzliwie udziela możliwości publikowania tekstów, których celem jest naszkicowanie w różnych aspektach wizji bardzo trudnej i nieprzejrzystej rzeczywistości, jaka ukształtowała się w całym świecie w warunkach plagi zarazy koronawirusa. Na początku powstał szkic o roli sumienia i o znaczeniu prawdy, jako zasad niezastąpionych w podejmowaniu prawych decyzji. Kolejny szkic miał na celu rozszerzyć, a dla wielu być może nawet odkryć horyzonty pojmowania historii, jak również bieżącej chwili, w której poruszamy się i jesteśmy. Bez wiedzy o sensie historii nie da się zrozumieć chaosu, który opanował świat i szokujących paradoksów, które obserwujemy. Pogłębiona wiedza historyczna jest również kluczowa i nieodzowna dla rozumienia sensu wszystkich publikowanych treści. Z kolei następny szkic został poświęcony „oknom możliwości”, czyli praktycznym wnioskom, wynikającym z narracji.

19 marca, w uroczystość Świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny, ulicami Warszawy przeszła Męska Droga Krzyżowa. Organizatorami wydarzenia były środowiska katolickie, wśród których znalazły się: Roty Marszu Niepodległości, Straż Narodowa, Bractwo Przedmurza, Żołnierze Chrystusa, Wojownicy Maryi czy Krucjata Młodych. Po tym wydarzeniu jeden z organizatorów tego nabożeństwa, Robert Bąkiewicz, Prezes Stowarzyszenia Marszu Niepodległości, naczelny redaktor Mediów Narodowych, przemawiając w „Telewizji Chrystusa Króla” w Chicago, rzekł: „Żyjemy w wyjątkowych czasach – św. Teresa mówiła, że pragnęłaby żyć w czasach ostatecznych, bo wtedy mogłaby czynić tyle wspaniałych rzeczy i mieć możliwość starć się z tym niebezpieczeństwem, które na nas naciera. Czy ta myśl nie powinna inspirować każdego, kto nie patrzy obojętnie na procesy zachodzące dzisiaj w świecie?”.