To chyba trudne, mam na myśli to „wszystkich jednakowe kochanie". No chyba że się jest prawdziwą matuchną narodu. Wtedy rzeczywiście kocha się wszystkie swoje dzieci, z tym że różnie się tę miłość okazuje.

Dalia Grybauskaitė już nieraz zaprezentowała, jak bardzo potrafi być surowa wobec dziatek samodzielnie myślących, pryncypialnych i prostolinijnych, czyli... pyskatych. Dowodem na to - Renata Cytacka, wypchnięta ze stanowiska wiceminister energetyki tylko z tego powodu, że prezydent nie wybaczyła jej otwartego listu z zarzutami o kłamstwa w sprawie sytuacji mniejszości polskiej na Litwie. Nie wracalibyśmy do tej sprawy, gdyby nie reakcja pewnego pana z Kowna, który doszukał się podobieństw w „przygodach" pani wiceminister i swoich, więc się z nią solidaryzuje. I szuka precedensów potwierdzających, że na krnąbrnych – w słusznej sprawie – dziatkach w cywilizowanym kraju mścić się nie wypada, zwłaszcza gdy jest się przedstawicielem władzy.

Tytułem prezentacji kilka zdań o Alfredasie Jankūnasie, który zagrzewa nas do nieodpuszczania „sprawy Cytackiej". „To człowiek legitymujący się dyplomami dwóch wyższych uczelni, wojskowy, inżynier budowlany i wieloletni przewodniczący spółdzielni domów wielomieszkaniowych" – tak przedstawia Jankūnasa kłajpedzki dziennik Vakarų ekspresas w publikacji pt. Nowotwór cen za ogrzewania albo co się przydarza tym, którzy próbują dojść prawdy, za co dostawcy energii wystawiają rachunki.

W skrócie wygląda to tak, że znalazł się śmiałek, który, broniąc interesu członków swojej spółdzielni (czyli publicznego), zadarł z kartelem grzewczym i teraz słono za to płaci. Trzebaż się było zaprzeć, by nie dać się „grzejnikom" okradać? Mało tego, udowodnić w sądzie, że łupią mieszkańców bezczelnie – wystawiając rachunki za niewykonane prace lub je zawyżając. No ale na każdy pozew zawsze można wytoczyć kontrpozew.

„Grzejniki" też się ostro za buntownika zabrały, zwłaszcza że przestał się ograniczać do własnej spółdzielni, tylko zaczął się interesować związaną ze wzrostem cen radosną twórczością całej AB „Lietuvos energija" oraz szemranymi sprawkami niektórych kowieńskich sędziów. No i ma za swoje.

Najpierw, pod zarzutem poturbowania pracownika spółki grzewczej, trafił na dwa miesiące do aresztu. Później dorzucono mu zarzut obrazy sądu i gróźb karalnych pod adresem sędziego, którego po latach beznadziejnej walki o interes publiczny nazwał „bandytą", czego nie neguje. Miał też powiedzieć, że sędzia „niedobrze skończy", co odczytano jako... „groźbę pozbawienia życia", choć tylko autor wie, co miał na myśli. Wszystko wskazuje na to, że człowiekowi przez lata mielonemu w maszynie niesprawiedliwości, jaką bywa u nas aparat władzy (nieważne: ustawodawczej, wykonawczej czy sądowniczej), zwyczajnie puściły nerwy. Co nie znaczy, że ruszy z siekierą na wysoki sąd.

Zarówno swoją, jak i Cytackiej sytuację Jankūnas porównuje do historii niejakiego Hervé Eona, skazanego przez francuski sąd za obrazę głowy państwa, konkretnie prezydenta Nicolasa Sarkozy'ego. Francuz został ukarany symboliczną grzywną za to, że rozpostarł przed prezydentem niewielki transparent z napisem „casse toi pov'con" („spadaj, mały ciulu"). Skazany nie poddał się, odwołał się do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, a ten zawyrokował, że orzeczenie francuskiego sądu stanowiło „ingerencję władz publicznych" w prawo Eona do wolności słowa. A to naruszenie artykułu 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. ETPC wydał werdykt, że napis na plakacie Hervé Eona nie dotyczył życia osobistego ani czci prezydenta Sarkozy'ego i nie był zwykłym, osobistym atakiem na niego, że była to krytyka natury politycznej.

Czy historie Cytackiej i Jankūnasa można porównać do sprawy Hervé Eona...? Oceńcie sami. Ja uważam, że można. Z tym tylko, że prezydent nie podała Cytackiej do sądu, wzięła na niej odwet innym sposobem. Jankūnasa rodzime sądy będą próbowały zmielić na papkę. Oby im się nie udało. Zresztą wszystko wskazuje na to, że mniej kochane dziatki naszej surowej władzy-matki dorośleją, są coraz bardziej świadome swoich praw, buntują się przeciwko zaobserwowanym w rodzinie niegodziwościom... i jednoczą się bez oglądania na to, kto jakiej jest narodowości.

Lucyna Schiller