Pierwsza tura jest wielkim ogólnopartyjnym sukcesem. Praktycznie nie ma niezadowolonych. Mam na myśli nie tylko wszystkie sztandarowe formacje polityczne – od prawa do lewa poprzez centrum, ale też wszelkie przelotne hybrydy, które nasze społeczeństwo wygenerowuje przed każdymi wyborami. Pod hasłami wyzwalania ludu z panującej politycznej i ekonomicznej niewoli oraz walki z patologiami, których namajstrowali poprzednio rządzący. Vide: Antykorupcyjna Koalicja N. Puteikisa i K. Krivickasa, która w pierwszej turze poległa jak ścięty łan... a i tak uważa się za zwycięską. Jej liderzy ogłosili, iż, odpadając w tej walce, przygnietli swym zimnym łonem szanse Partii Pracy oraz Porządku i Sprawiedliwości.

Też powód do radości. Chociaż w wypadku PP to daremna ofiara, próżny trud. Najjaskrawszym przykładem - dobry nastrój Viktora Uspaskicha, który, co prawda, już nie jest przewodniczącym Partii Pracy, ale ojcostwa tego dziecięcia wyprzeć się nie może. Tym większy z niego maładiec. Zamiast się martwić, że jego polityczna córa została przez wyborców wywalona za sejmową burtę, altruistycznie cieszy się z... sukcesu Šimašiusa z Gentvilasem. Bo nagle odkrył w sobie „nastojaszczego” liberała. Uspaskich nie posiada się też z radości, że konserwatyści „mają młodego lidera”. Martwi go jedynie to, że socjaldemokraci „dostali za dużo”. Wszak, jak słusznie zauważył twórca Partii Pracy, „przesiedzieli (u władzy) cztery lata, mogli dostać i mniej”. Że przesiedzieli „pupcia w pupcię” w jednej rządzącej koalicji z uspaskichową PP i co wysiedzieli lub nie wysiedzieli – to wspólne? Etoż jerunda!

W każdym bądź razie sami socjaldemokraci za pokonanych się nie uważają. Liczyli na więcej, ale trzecie miejsce i 13 mandatów też ich nie deprymują. Zwłaszcza że, jak zaznaczył premier Algirdas Butkevičius, prestiżowi jego partii zaszkodziły „rozdmuchane przed samymi wyborami skandale”. A przecież „więcej było sukcesów”, toteż socjaldemokraci bez zbytnich ceregieli rozglądają się za koalicjantem. Nie wykluczają, że i w tej kadencji trochę sobie porządzą, zwłaszcza że druga tura rokuje im ponoć cuda-wianki-niespodzianki.

Porządzić sobie (z akcentem na „sobie”) zamierzają też sieroty po Masiulisie, które cudem umknęły spod wyborczej giliotyny. Wszak sondaże wróżyły im polityczny niebyt, a tu proszę: lud się ulitował. Rzucił sierotkom kilka mandatów i hollywoodzki uśmiech w te pędy wrócił na lica Remigijusa Šimašiausa. „Widzimy, że możemy uczestniczyć w rządzącej koalicji i chcemy uczestniczyć” – zadeklarował lider Litewskiego Ruchu Liberałów, co jest dla obywateli sygnałem: „Pilnujcie portfeli!”

Tym to sposobem Litewski Związek Rolników i Zielonych może w przyszłych koalicjantach przebierać jak w ulęgałkach. A ci mizdrzą się do tych niby-rolników tak nachalnie i wazeliniarsko, że aż patrzeć hadko. Na czele z konserwatystami, choć po dokładnym przeliczeniu głośow okazało się, że palmę pierwszeństwa w pierwszej turze dzierżą nie Karbauskis ze Skvernelisem, a właśnie partia młodego Lansdbergisa. Nie dziw, że dziadunio, choć w wieczór wyborczy twierdził, że jego pokrewieństwo z wnukiem jest „zupełnie przypadkowe”, już go namaścił na urząd premiera. Zapewnił, że wnuk z tak prostą funkcją poradzi sobie śpiewająco, bo „ma kompetencje”. Zwłaszcza że, jak się okazuje, rządzenie krajem to żadna sztuka. Nie jakaś tam skomplikowana medycyna, gdzie musowo wiedzieć, „jakie rzeczy stosować”. W rządzeniu wystarczą (cytuję za seniorem): dobra wola, wyrazisty język, zdolność przewodzenia i jednoczenia ludzi oraz wskazywania kierunku. Cóż, jeżeli Gabrielius Landsbergis te wszystkie cechy odziedziczył po dziadku Vytautasie, to oznacza, że w litewskiej polityce idzie nowe! Aha, parę zdań o starym, nieodmiennym. Starym zwyczajem wszyscy ignorują wynik wyborczy Akcji Wyborczej Polaków na Litwie – Związku Chrześcijańskich Rodzin. Tradycyjnie lepszy od poprzedniego, przewidywalny i niezgodny z proroctwami tych, którzy rozrzucali na Wileńszczyźnie ulotki zaczynające się od słów: „ Do widzenia LLRA...”. W dobrym tonie byłoby odpowiedzieć: „Dzień dobry, tu AWPL – ZChR (po waszemu: LLRA), już w pierwszej rundzie mamy 7 mandatów, a wy...?”

Lucyna Schiller