„Liczba pacjentów, uskarżających się na powikłania po przejściu COVID-19, którzy potrzebują rehabilitacji, maleje, podobnie jak zmniejsza się również liczba pacjentów w szpitalach z ciężką chorobą COVID-19. W ubiegłym roku takim osobom świadczono ponad 2 tys. stacjonarnych i prawie 1,5 tys. ambulatoryjnych usług rehabilitacyjnych. Na ich rekompensatę przeznaczono ponad 2,5 mln euro ze środków Funduszu Obowiązkowego Ubezpieczenia Zdrowotnego” – powiedziała cytowana w komunikacie gł. specjalistka Wydziału Ekspertyz i Kontroli Usług Państwowej Kasy Chorych Rimantė Venclovienė.
Venclovienė zwraca uwagę na to, że kasy chorych opłacają zarówno stacjonarne, jak i ambulatoryjne świadczenia rehabilitacji medycznej i psychospołecznej dla osób, które przechorowały COVID-19. Rehabilitacja naznaczana jest po przebytym skomplikowanym zapaleniu płuc lub gdy występuje zespół postcovidowy z objawami resztkowymi, takimi jak uciążliwa duszność, przedłużający się kaszel, zmęczenie, bóle o różnej lokalizacji, zaburzenia snu, pogorszenie pamięci i koncentracji uwagi, wahania nastroju, gdy poważnie zakłócone są działalność i zachowanie człowieka.
Pacjentom, którzy leczeni są w trybie ambulatoryjnym, może być naznaczona wstępna rehabilitacja ambulatoryjna, w ramach której można zastosować cztery główne metody rehabilitacji: kinezyterapię, fizjoterapię, terapię zajęciową oraz masaż. Można otrzymać do 20 procedur indywidualnych i 5 grupowych.
Pacjentom leczonym w szpitalu można przydzielać nie tylko wstępne, ale także większe świadczenia ambulatoryjne lub stacjonarne w zakresie rehabilitacji medycznej i psychospołecznej. Usługi te są świadczone nie później niż 3 miesiące lub w niektórych przypadkach 6 miesięcy po zakończeniu leczenia szpitalnego. Dlatego osoby, które zaraziły się koronawirusem i odczuwają powikłania, nie powinny długo zwlekać i należy zwrócić się do lekarza.
„We wszystkich przypadkach dotyczących świadczeń rehabilitacyjnych refundowanych przez Fundusz Obowiązkowego Ubezpieczenia Zdrowotnego należy najpierw skontaktować się z lekarzem rodzinnym lub lekarzem prowadzącym, jeżeli pacjent nadal przebywa w szpitalu. W razie potrzeby wystawią oni skierowanie do lekarza medycyny fizycznej i rehabilitacji lub psychiatry. Lekarze ci, po ocenie stopnia naruszenia funkcji biopsychospołecznych pacjenta i ciężkości stanu, zdecydują o potrzebie rehabilitacji i poinformują pacjenta o dalszym leczeniu. Tylko lekarze mogą zdecydować, jakiej pomocy medycznej pacjent potrzebuje w konkretnym przypadku” – podkreśla Venclovienė.
Państwowa Kasa Chorych przypomina, że pacjent może wybrać miejsce, w którym będzie mu najwygodniej korzystać z przepisanych świadczeń rehabilitacji ambulatoryjnej lub stacjonarnej. Aby jednak świadczone usługi mogły być opłacane ze środków PSDF, ważne jest, aby wybrana placówka rehabilitacyjna posiadała umowę z terytorialną kasą chorych na świadczenie tych usług.
