W pierwszej kolejności osoba z objawami powinna zostać w domu i zwrócić się do lekarza rodzinnego. Podczas rejestracji pacjent może wybrać formę konsultacji kontaktową bądź zdalną.
Dla diagnozy koronawirusa w zakładach opieki zdrowotnej są wykorzystywane szybkie testy antygenowe i badania PCR. Jeśli na takie badania skieruje lekarz rodzinny, będą one dla pacjenta nieodpłatne. Udając się na takie badanie pacjent powinien założyć maseczkę i zachować bezpieczną odległość od innych osób.
Jeśli osoba chce sprawdzić, czy nie choruje na koronawirusa, może samodzielnie w domu wykonać nabyty na własny koszt szybki test antygenowy. Tym niemniej test ten nie jest obowiązkowy i nie jest przyrównywany do badania laboratoryjnego, jednakże może być pomocny dla lekarza w postawieniu diagnozy.
Lekarz może poprosić mieszkańca o okazanie wyników szybkiego testu antygenowego. Jeśli lekarz konsultuje mieszkańca zdalnie, może poprosić o przysłanie drogą mailową zdjęcia wyniku testu. Za prawidłowość informacji odpowiada sam pacjent.
Diagnoza COVID-19 może być potwierdzona na kilka sposobów (w każdym wypadku po ocenie lekarza rodzinnego i jeśli osoba odczuwa objawy COVID-19):
1. Lekarz rodzinny skieruje na szybki test antygenowy, który zostanie wykonany w laboratorium, i wynik będzie pozytywny,
2. Jeśli wynik pozytywny pokazuje nabyty przez samego pacjenta szybki test antygenowy. Jeśli lekarz konsultuje zdalnie i nie wystarcza mu informacji do postawienia diagnozy, pacjent może być poproszony o stawienie się w zakładzie opieki zdrowotnej i wykonanie testu antygenowego tutaj,
3. Jeśli osobie zdiagnozowano koronawirusa w laboratorium, dla osób mieszkających z chorym i odczuwających podobne objawy lekarz może postawić diagnozę koronawirusa na podstawie kryteriów epidemiologicznych bez wykonywania badania. W każdym wypadku decyzję o diagnozie podejmuje lekarz.
Więcej informacji można znaleźć tutaj.
