Jedną z najgroźniejszych chorób przenoszonych przez psy i koty jest toksokaroza, której źródłem są pasożyty (tzw. glista psia lub kocia). Najczęściej do zakażenia dochodzi przez kontakt z odchodami, jak np. w trakcie czyszczenia kuwety. Ale nie tylko to, przecież bakterie kałowe znajdują się na sierści zwierząt domowych, do której łatwo przyklejają się także jaja pasożyta. Glista staje się niebezpieczna dla człowieka najwcześniej po 6 dniach od wydalenia przez zwierzaka, ale jej jaja, które mogą być w glebie, mogą zarażać nawet przez kilka lat.
Trafiając do organizmu człowieka jaja przekształcają się w larwy bytujące w narządach wewnętrznych, gdzie potrafią przetrwać nawet dekadę. Toksokaroza objawia się m.in. bólami głowy, brzucha i oczu, drgawkami, gorączką i wysypką. Na kontakt z jajami glisty narażone są szczególnie korzystające z piaskownicy dzieci. By uniknąć zarażenia, po każdym kontakcie z odchodami zwierzęcia i samym zwierzęciem należy dokładnie myć ręce, a szczenięta i kocięta szczepić już po ukończeniu drugiego tygodnia życia.
Bardzo niebezpieczną chorobą jest także bąblowica – także przenoszona zarówno przez psy, jak i koty. Wywołuje ją larwa tasiemca Echinococcus granulossus lub multilocularis bytująca w organizmach zwierząt. Jego jaja znajdują się nie tylko w odchodach, ale także na sierści zakażonych zwierząt, co jest bardzo niebezpieczne, gdyż takie jaja możemy przypadkiem połknąć z włosem ukochanego zwierzaka.
Larwy tasiemca wywołującego bąblowice osiedlają się w narządach wewnętrznych, przede wszystkim w wątrobie, płucach i nerkach, tworząc bąble/pęcherze, ponieważ ich larwa otoczona jest osłonką. Takie bąble pękając, mogą wywołać krwotok wewnętrzny. Często przez wiele lat bąblowica nie daje żadnych objawów, a pęcherze osiągają wielkość nawet do 30 cm średnicy! Objawy mogą być podobne do objawów nowotworowych z krwiomoczem i krwiopluciem, niewydolnością nerek, dusznościami, i jak przy żółtaczce. By nie dochodziło do tak groźnego zarażenia, należy myć dokładnie ręce i ubrania, które miały kontakt z sierścią zwierzaka. Ubrania należy prać w wysokiej temperaturze.
Pierwotniaki z gatunku Giardia Intestinalis bytujące w jelicie cienkim zwierzęcia wywołują nie mniej goźną niż inne choroby – giardiozę, która dotyka najczęściej młode psy i koty, a występuje powszechnie i objawia się przede wszystkim cuchnącymi biegunkami.
U dorosłych zaś zwierząt choroba często przebiega bezobjawowo lub nie daje specyficznych objawów. Zarazić się ją można poprzez spożycie pokarmu zanieczyszczonego cystami lub piciem skażonej nimi wody. Reakcja organizmu w przypadku gardiozy uwarunkowana jest różnymi czynnikami: od wieku chorego, przez jego odporność. Objawy występują w okresie od 1 do 3 tygodni od zarażenia i należą do nich m.in. nudności, wzdęcia, kurczowe bóle brzucha, gazy, sfermentowane stolce, bóle głowy czy stany podgorączkowe. Szczególnie niebezpieczne cysty są dla dzieci, ponieważ powodują zaburzenia w trawieniu tłuszczów i węglowodanów, które w połączeniu z biegunkami i niedożywieniem mogą prowadzić nawet do upośledzenia rozwoju fizycznego.
Bardzo uciążliwym schorzeniem zakaźnym przenoszonym m.in. przez psy i koty jest świerzb. Świerzb – to choroba kojarzona z niską higieną osobistą oraz ze złymi warunkami bytowymi, ale może dotknąć każdego. Świerzbowiec – to pasożyt należący do rodziny roztoczy, który zagnieżdża się w naskórku, a jego samice składają jaja w wytworzonych wcześniej kanalikach, by się rozmnożyć. Dlatego z tego powodu na skórze zwierzęcia powstają łyse, suche placki. Świerzbowiec rzadko przenosi się ze zwierząt na ludzi, ale taka migracja nie jest wykluczona. Wówczas skóra zaczyna swędzieć i pojawiają się na niej wykwity. Chorobę leczy się za pomocą specjalnych maści oraz leków przeciwhistaminowych. Ubrania należy wyprać w wysokiej temperaturze, a po kontakcie z chorym zwierzęciem dezynfekować ręce.
Kocią zaś najczęściej wymienianą chorobą jest toksoplazmoza. Po zakażeniu tą chorobą u kobiety ciężarnej może dojść do ciężkich uszkodzeń płodu lub poronienia.
Toksoplazmozę wywołuje pierwotniak Toxoplasma gonidii, którego formy przetrwalnikowe (oocysty) są wydalane z kocim kałem. Stają się zakaźne co najmniej dobę od wydalenia, dlatego tak ważne jest regularne czyszczenie kuwety i jej dezynfekcja. Wielu zdrowych ludzi nie ma żadnych objawów lub ograniczają się one do lekkiej gorączki i nieznacznego powiększenia węzłów chłonnych. Osoby o słabej odporności, w przypadku np. chore na AIDS lub w starszym wieku, mogą przechodzić toksoplazmozę bardzo ostro. Natomiast toksoplazmoza wrodzona u dziecka, charakterystyczna jest tzw. triada objawów Sabina-Pinkertona, czyli wodogłowie, zapalenie siatkówki i zwapnienie śródmózgowe, któremu towarzyszy opóźnienie rozwoju umysłowego.
Na podst. Interia.pl
