Najczęstszymi objawami alergii dróg oddechowych jest katar i zapalenie spojówek, kichanie, swędzenie oczu i nosa, kaszel i dychawica. Pacjent może mieć jeden lub nawet kilka z wymienionych objawów, według których lekarz diagnozuje chorobę.
Katar sienny to zapalenie śluzówki nosa, któremu towarzyszą jeden lub kilka objawów: kichanie, swędzenie, obrzęk nosa oraz wyciek wydzieliny.
Klasyfikacja
Katar sienny może być:
sezonowy:
epizodyczny, gdy objawy choroby trwają krócej niż dwa tygodnie;
długotrwały, gdy objawy choroby trwają krócej niż dwa miesiące;
stały:
epizodyczny, gdy objawy choroby trwają krócej niż jeden miesiąc;
z częstymi objawami choroby, które występują co najmniej dwa dni w tygodniu i nie krócej niż trzy miesiące w ciągu roku;
związany z wykonywaną pracą.
Sezonowy katar sienny to choroba wywołana przez pyłki drzew, traw i chwastów. Występuje sezonowo, uzależniony jest od pogody. Objawia się zapaleniem spojówek, swędzeniem, kichaniem, obfitym wyciekiem wydzieliny.
W objawach klinicznych stałego kataru siennego przeważa zatkanie nosa, nawracające zapalenia zatok przynosowych z częstym jednoczesnym występowaniem astmy.
Przyczyną stałego kataru siennego najczęściej są roztocza kurzu, pleśń, sierść zwierząt domowych.
Badania epidemiologiczne wykazały, że zanieczyszczenia prowokują zaostrzenie się kataru siennego. W krajach rozwiniętych ponad 80 proc. czasu ludzie spędzają w pomieszceniach, dlatego również zanieczyszczenie środowiska domowego może wywołać choroby alergiczne. A są to: wydzielane przez meble formaldehydy, dym tytoniowy, zanieczyszczenia gazowe. Zanieczyszczenie w miastach najczęściej związane jest z transportem samochodowym.
Diagnostyka
Ważną rolę w diagnozowaniu kataru siennego ma wywiad chorobowy. Ważne jest również wykonanie klinicznego badania krwi, badania skóry, badania rentgenologicznego, oględziny śluzówki nosa.
Leczenie
W leczeniu kataru siennego należy przestrzegać kilku ważnych zasad:
usuwanie z otoczenia alergenów i niespecyficznych bodźców;
unikanie kontaktu z pyłkami;
pozbycie się dywanów, puchowej pościeli;
niepalenie i nieprzebywanie w napalonym otoczeniu;
likwidowanie roztoczy kurzu domowego, mikroskopijnych grzybów, karaluchów itd.;
nieposiadanie w domu kotów, psów i innych zwierząt domowych.
Leczenie kataru siennego
lekami łagodzącymi objawy.
Leczenie takie jest skuteczne, nie likwiduje jednak przyczyny choroby.
Immunoterapia alergenowa
Jeżeli kontakt z alergenami jest nieunikniony dłużej niż 2 miesiące w ciągu roku, nie pomaga leczenie objawowe i istnieje bardzo duże uczulenie organizmu, wówczas proponowane jest zastosowanie immunoterapii alergenowej. Jest to sposób leczenia, kiedy poprzez podawanie w zwiększanych dawkach i wydłużających się przedziałach czasowych wywoływane jest uodpornienie na ten alergen. Immunoterapię alergenową prowadzą wyłącznie specjaliści – lekarze alergolodzy oraz immunolodzy kliniczni. Po zastosowaniu immunoterapii alergenowej zmniejsza się przyjmowanie leków, poprawia się jakość życia pacjenta, zmniejsza się zachorowalność.
Opracowała lekarz rodzinny
Ieva Šarapnickienė
Spis literatury:
https://www.emedicina.lt/site/files/farmacija_ir_laikas/2005_03/alerginis_rinitas.pdf
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S000293430201433X
https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMcp044141
„Tygodnik Wileńszczyzny”
