Wacław Pacyno był osobą szczególnie szanowaną w środowiskach kombatanckich, ale też przez młodzież wileńską.

Pogrzeb Wacława Pacyno odbędzie się we środę, 19 listopada. Trumna bedzie wystawiona w domu pogrzebowym w wileńskiej dzielnicy Wirszuliszki.

Wacław Pacyno urodził się we wrześniu 1927 we wsi Ćwirbuty w powiecie lidzkim jako najmłodsze z trojga dzieci Jana Pacyno i Heleny z d. Ostrołuch. Ojciec był przed wojną sołtysem w Ćwirbutach. Wacław Pacyno ukończył 4 klasy szkoły powszechnej w rodzinnej wsi. Po wkroczeniu sowietów we wrześniu 1939 roku przez dwa lata kontynuował naukę w sowieckiej szkole. W czasie okupacji niemieckiej przez pół roku uczył się u księdza w sąsiednim Kurhanie. Wiosną 1943 roku został zaprzysiężony do Armii Krajowej i otrzymał pseudonim „Organista".

Jego działalność konspiracyjna polegała m.in. na zdobywaniu informacji na temat wojska niemieckiego stacjonującego w okolicach Lidy. Brał udział w operacji „Ostra Brama". Po wojnie pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym, a następnie w kołchozie. W 1949 roku wyjechał z Ćwirbut do Lidy, gdzie podjął pracę ślusarza. W 1951 roku wraz z całą rodziną został aresztowany za przynależność do AK. Po 7-miesięcznym śledztwie w Grodnie został skazany na 10 lat łagrów. W latach 1952-53 przebywał w Salechardzie (Nieniecka Republika) nad rzeką Ob, gdzie pracował przy załadunku drzew. W 1953 roku wraz z bratem został przewieziony do łagru w okolicy Ufy (Baszkiria). Tam zajmował się budową rafinerii naftowej. W 1955 roku warunkowo zwolniono go z łagru. Po powrocie do Lidy został ponownie zatrudniony jako ślusarz. W 1979 roku przeprowadził się do Wilna. W latach 90. zaangażował się w działalność kombatancką. Aż do śmierci pełnił funkcję prezesa Klubu Weteranów Armii Krajowej na Wileńszczyźnie.