Jesteśmy wędrowcami zmierzającymi do naszej ojczyzny, nic nie szkodzi, że nie idziemy tą samą drogą, jedynym kresem jest bowiem niebo, w którym się połączymy, aby nie rozstać się już nigdy... – tak trafnie naszkicowała życiowy plan każdego z nas św. Teresa od Dzieciątka Jezus. I trzymajmy się tego – łatwiej nam będzie znieść ból rozłąki.

W tym roku Wileńszczyzna zubożała o kolejne istnienia, których życie ziemskie dobiegło kresu. Są wśród nich osoby, które cicho i spokojnie przeżywały nieraz trudną codzienność, ale i takie, których entuzjazm i zaangażowanie społeczne wpływały na kształt i wizerunek lokalnego kolorytu.

Mając jednak na uwadze słowa św. Ambrożego, że „dla dobrych śmierć jest zaproszeniem do odpoczynku" wspomnijmy ich z nostalgią, sentymentem, szacunkiem dla ich pracy i świadomością, że widocznie Pan Bóg uznał, że zasłużyli na odpoczynek...

• śp. Ks. Kazimierz Wojniusz – pochodził z miejscowości Osienniki (w parafii ławaryskiej).Ukończył szkołę średnią w Ławaryszkach. W wieku 18 lat wstąpił do Seminarium Duchownego w Grodnie. Po święceniach kapłańskich, pracował w parafii wołkowyskiej. Od 2006 roku był proboszczem parafii Iszczołna (diecezja grodzieńska) na Białorusi. Zmarł 22 marca.
  
  
• śp. Teresa Klimašauskiene – urodziła się w miejscowości Pojeduny niedaleko Pren. Była wieloletnim dyrektorem Szkoły Podstawowej w Kolonii Wileńskiej. W 2000 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. Swoją fascynację szkołą i miejscowością zawarła w książkach traktujących o Kolonii Wileńskiej. Zmarła 27 kwietnia.
  
  
• śp. Stanisław Michalkiewicz – urodził się w Ciechanowiszkach. Z zawodu pedagog i nauczyciel polonista, wiele lat poświęcił pracy w szkole. Był redaktorem polskiej audycji Litewskiego Radia – naświetlał wydarzenia kulturalne i społeczne Wileńszczyzny. Doskonale wcielał się w role konferansjera i jurora w najważniejszych polskich konkursach i festiwalach. Zmarł 13 czerwca.
  
  
• śp. Jan Zakrzewski – całe jego życie nierozerwalnie związane było ze Szkołą Średnią nr 26 (obecnie Gimnazjum im. J.I. Kraszewskiego w Nowej Wilejce). W latach 1954-1991 był dyrektorem placówki i jednym z jej filarów. Przez mistrzostwo pedagogiczne, talent i szacunek do drugiego człowieka zdobywał zaufanie uczniów i był ich mentorem. Zmarł 18 sierpnia.
  
  
• śp. Ina Obolevičienė – przez wiele lat była główną specjalistką wydziału oświaty samorządu rejonu wileńskiego. Jej wszechstronna i rzetelna działalność oświatowa i społeczna była przykładem działania i prawdziwej pasji zawodowej. Zmarła 23 sierpnia.
  
  
• śp. Bogdan Sawośko – był wieloletnim wykładowcą w Wileńskiej Szkole Technologii, Biznesu i Rolnictwa. Jego pasją była technika – przez wiele lat pełnił funkcję prezesa wspólnoty kierowców w Białej Wace. Zmarł 7 września.
  
  
• śp. Ks. Witold Zuzo – urodził się we wsi Tawsiuny w parafii ejszyskiej. Seminarium Duchowne ukończył w Kownie, święcenia kapłańskie otrzymał w 1996 roku. Początkowo pełnił posługę kapłańską jako wikary w parafii pw. Ducha Świętego w Wilnie. Po dwóch latach został proboszczem w Bujwidzach i Bezdanach, następnie w Niemenczynie, w Solecznikach. W czerwcu 2014 roku został mianowany proboszczem parafii w Rudominie. Zmarł 27 września.
  
  
• śp. Władysław Korkuć – urodził się w Wilnie w 1928 roku. W latach 1949-1953 był więziony i zesłany do łagru w Workucie. Jako harcerz, żołnierz AK zawsze stał na posterunku – nie mogło go zabraknąć na żadnych uroczystościach poświęconych sprawom ojczyzny. Był założycielem i kierownikiem kilkunastu chórów i zespołów na Wileńszczyźnie m.in. Wilia, Wilenka, Świtezianka, Mereczanka, Prząśniczka, Solczanka, Biedronka, Lira... Nauczyciel muzyki, solista, dyrygent. Wielki Polak z Wileńszczyzny. Zmarł 18 października.
  
  
• śp. Stanisław Tuczkowski – urodził się w Dziewieniszkach w rejonie solecznickim. Aktywnie angażował się w działalność grup polskich w Wilnie, przez wiele lat śpiewał jako solista w chórze „Wilii", za co został mianowany Honorowym Prezesem Kulturalnego Towarzystwa Polskiego.
  
  
• śp. Jelena Garliauskienė – nauczycielka klas początkowych i lituanistka. Miłośniczka przyrody, której piękno opiewała w wierszach. Z pochodzenia Polka, z wykształcenia lituanistka, potrafiła doskonale odnajdować się w obu środowiskach, a jej dwujęzyczna poezja to źródło poznania i natchnienia.
  
  
• śp. Julia Tymfowiczowa-Robaczewska – wieloletnia nauczycielka w szkołach rejonu trockiego.

• śp. Weronika Jurgielewicz – zasłużona nauczycielka, metodyk klas początkowych w Szkole Średniej w Ciechanowiszkach.
  
  
• śp. Scholastyka Kurjan – była więźniarka łagrów sowieckich, członkini Polskiej Sekcji WWWPiZ.

• śp. Marian Kardis – były dyrektor szkoły w Starym Siole.
  
  
• śp. Wanda Lewicka-Tumasz – nauczycielka matematyki. Przeszła deportację, trud zdobywania zawodu, by wrócić do ojczyzny i w pełni oddać się pasji nauczania.
  
  
• śp. Zygmunt Malinowski – inżynier, członek Stowarzyszenia Techników i Inżynierów Polskich na Litwie.
  
  
• śp. Bronisław Paszkowski – przewodniczący organizacji weteranów II wojny światowej.
  
  
• śp. Helena Pawłowicz – nauczycielka, polonistka w szkołach rejonu trockiego.
  
  
• śp. Marian Romejko – członek Polskiej Sekcji Wileńskiej Wspólnoty Więźniów Politycznych i Zesłańców.

• śp. Leon Stankiewicz – prezes koła Związku Polaków na Litwie w Sużanach.

• śp. Janina Wojciechowska – nauczycielka, wychowawczyni, która zapisała się w pamięci wychowanków jako wyjątkowa osoba. Aktywny członek wspólnoty w Pakienie.

Zapalmy im wszystkim światełka pamięci, nie tylko w tym jednym, zaduszkowym dniu. Zasłużyli prawdziwie na nasze wspomnienia, zwłaszcza te modlitewne – to bardzo ważny element owej pamięci...

„Łza za zmarłymi wyparowuje; kwiat na grobie więdnie; modlitwa natomiast dociera aż do serca Najwyższego" (św. Augustyn).

Jan Lewicki, Monika Urbanowicz

"Rota"