Według deweloperów, na terenie legendarnej fabryki „Lelija” powstanie jedno z największych w Europie miasteczek przemysłowo-technologicznych z ogromną salą konferencyjną na 1000 miejsc, biurami, kawiarniami, salami imprez, sklepami i innymi przestrzeniami otwartymi na potrzeby mieszkańców miasta. Zachowana zostanie wyjątkowość miejsca, co wyróżnia budynek spośród innych budynków, przypomina o jego dawnej funkcji, co czyni go wyjątkowym. Deweloperzy na tym ogromnym obszarze (ok. 50 tys. mkw.) obiecują zachować wszystko, co jest obecnie autentyczne: kształty okien, ich układ, kolumny wewnątrz budynku, a nawet stare kafle z fabryki „Dvarčionių keramika”. W budynku zgromadzono już różne części fabrycznego wyposażenia i mechanizmów, które planuje się twórczo wykorzystać we wnętrzu. Planowana jest również rozbiórka ceglanego ogrodzenia otaczającego fabrykę, założenie terenów zielonych i dziedzińców.
Przestrzeń zamkniętej od wielu lat fabryki „Lelija” (jeden cech działającej fabryki „Lelija” mieści się w znacznie mniejszych pomieszczeniach) organicznie wtopi się w Nowe Miasto dzięki otwartym dziedzińcom, łączącymi się z ulicą. Według autorów, projekt ma na celu nadanie nowych barw i aktywności dawnej dzielnicy przemysłowej. Prace w ramach projektu „Tech Zity Lilium” mają rozpocząć się wiosną przyszłego roku i zakończyć w ciągu roku.
Zakład produkcji odzieży „Lelija” była jednym z pierwszych obiektów przemysłowych wybudowanych w czasach sowieckich w Wilnie. Prace projektowe ruszyły w 1940 roku. Budowę przerwał wybuch wojny z hitlerowskimi Niemcami. W lipcu 1944 roku podczas walk o węzeł kolejowy, w czasie bombardowania, spłonęły drewniane konstrukcje murowanego zakładu. Budynek został uszkodzony również w styczniu 1945 roku po potężnej eksplozji na dworcu kolejowym. W tymże roku rozpoczęto odbudowę i remont fabryki (dwóch budynków). Odbudowa przebiegała w pośpiechu, bo już w następnym roku planowano rozpocząć produkcję. Państwowy zakład produkcji odzieży„Lelija” rozpoczął swoją działalność w lipcu w 1947 roku.
W latach 1948-1950 zbudowano nowe korpusy fabryki. Planowano w nich postawić od 200 do 400 maszyn do szycia. W 1950 roku otwarto cech klasycznych marynarek męskich. W 1962 roku fabryka została zreorganizowana, powstały filie w innych miastach. W kolejnych dziesięcioleciach powstawały nowe dobudowania fabryczne. Do tylnej ściany złożonej korpusu produkcyjnego dobudowano 3-kondygnacyjny ceglany budynek administracyjny.
Na podst. kpd.lt
