Z inicjatywą ustawienia takiej tablicy w językach litewskim, polskim i angielskim wystąpiła do władz Wilna litewska Komisja ds. Tradycji Lituanistycznej i Zachowania Dziedzictwa.
Wstępnie samorząd miasta zaaprobował pomysł, obecnie rozpatrzy ją odpowiednia komisja, a ostateczną decyzję podejmie rada miasta.
Na płycie marszałka na cmentarzu na Rossie obecnie widnieje tylko napis w języku polskim, a, według wileńskiego samorządu, ustawiona tablica dawałaby więcej informacji na temat osoby Józefa Piłsudskiego.
Treść i wygląd tablicy nie zostały jeszcze uzgodnione. Sekretarz Komisji ds. Tradycji Lituanistycznej i Zachowania Dziedzictwa, wykładowca wydziału komunikacji na Uniwersytecie Wileńskim Andrius Vaišnys proponuje, by umieścić na niej m.in. cytat z książki Piłsudskiego wydanej w Warszawie w 1933 roku.
Marszałek pisze w tym fragmencie o Wilnie jako o stolicy powstałej dzięki Litwinom, budującym swoje państwo od morza do morza, od Moskwy po brzegi Wisły. Wymienia Giedyminowiczów: Kiejstuta, Olgierda, Witolda i Jagiełłę, którzy miasto budowali.
"Takie słowa mogła napisać tylko osoba bardzo kochająca swoją Ojczyznę albo człowiek, który chciał wyrazić skruchę" - napisano w uzasadnieniu Komisji.
Józef Piłsudski na Litwie wciąż pozostaje postacią bardzo kontrowersyjną. Mauzoleum serca marszałka, w którym spoczywają też prochy jego matki - Marii z Billewiczów - było niejednokrotnie atakowane przez wandali.
Na podst. PAP, inf. wł.
Komentarze
Józef Piłsudski był Litwinem, Polskim Litwinem, a więc Ojcem Polaków tam zamieszkałych oraz bohaterem i przywódcą Polski. Pozostałym od Niego wara.
"Gdym siedział w Magdeburgu (…) myślałem o miłem (…). jedno z najmilszych, jakie mam i jakie przeżyłem, jest Wilno, jest miasto moje rodzinne. I nieraz tam, w Magdeburgu, o Wilnie myślałem i do Wilna tęskniłem. Miłe miasto. Rzędem biegną mury, pagórki, otoczone zielenią, pieszczą mury. Mury tęsknie na pagórki spoglądają. Miłe miasto. (...) Miłe mury, co mnie dzieckiem niegdyś pieściły, co kochać wielkość prawdy nauczyły, miłe miasto z tylu, tylu przeżyciami. Miasto - symbol naszej wielkiej kultury i państwowości, ongiś potęgi. Dynastia Jagiellonów, co nad wieżyczkami Krakowa i wieżami Wilna potężnie niegdyś panowała. Wilno Stefana Batorego, co uniwersytet zakładał i mieczem nowe granice wybijał. Wielcy poeci i wieszcze, co naród pieścili słowem i w czar zakuwanymi słowami życie narodowi dawali. Nie gdzie indziej jak tu, w tej samej szkole, gdzie ja biegałem w tych murach, pięknie wołających do Boga, uczyli się jak ja kiedyś, w przeklętej rosyjskiej szkole. Wszystko piękno w mej duszy przez Wilno pieszczone. Tu pierwsze słowa miłości, tu pierwsze słowa mądrości, tu wszystko, czym dziecko i młodzieniec żył w pieszczocie z murami i w pieszczocie z pagórkami. Jedno z najpiękniejszych miejsc na świecie! "
Serce Władysława IV w Katedrze Wileńskiej im nie przeszkadza, chociaż to Szwed lub Polak był.
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.