Jan Gabriel Mincewicz był dla wielu z nas świadkiem głębokiej wiary, przewodnikiem i zwiastunem na drodze do Boga. Apostołem dzisiejszych czasów w środowisku kultury, oświaty i polskości. Wiara nadawała sens Jego życiu i wszystkiemu, co robił, czym żył. Katechizował i nauczał religii w szkołach Wileńszczyzny właściwie od roku 1958, kiedy o oficjalnym głoszeniu Boga wśród uczniów nikt nie mógł nawet pomyśleć. Swego życia nie wyobrażał bez głoszenia Dobrej Nowiny dla dzieci i młodzieży. Dzielił się swym doświadczeniem z nauczycielami religii i katechetami. Był doradcą i wzorem do naśladowania. Człowiekiem oddanym Bogu i pracy. Robił rzeczy wielkie i piękne.

Będąc członkiem Sejmu RL, przyczynił się do tego, żeby religia powróciła do szkół. Od początku czuwał nad katechizacją w szkołach polskich na Wileńszczyźnie. Co roku organizował festiwale „Ciebie, Boże, wysławiamy”. Ściśle współpracował z Centrum Katechetycznym Archidiecezji Wileńskiej. Idąc pod prąd odznaczał się ogromną odwagą w szerzeniu wartości chrześcijańskich.

Jan Gabriel Mincewicz słynął z wielkiego nabożeństwa do Matki Bożej. Często można było spotkać go z różańcem w ręku u stóp Najświętszej Matki Bożej Ostrobramskiej. Niewątpliwie, że to od Niej czerpał siły i mądrość. W codzienności był skromny i pokorny: o bogatym dorobku i niepospolitym życiorysie. O gorliwej pracy na chwałę Boga do końca swych dni, można powiedzieć za św. Pawłem: „W dobrych zawodach wystąpił, bieg ukończył, wiarę zachował” (por. 2 Tm 4,7-8).

Wierzymy, że życie Jana Gabriela Mincewicza i praca poświęcona posłudze katechetycznej nie pozostanie bezowocna, a przyniesie plon obfity.

„Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc, i w śmierci należymy do Pana” (Rz. 14,7-8).

W imieniu katechetów i nauczycieli religii

Iwona Geben, odpowiedzialna ds. nauczania religii i katechezy w szkołach polskich