Kościół pw. Chrystusa Króla i św. Teresy od Dzieciątka, znajdujący się w jednej z najbardziej urokliwych dzielnic Wilna, w Kolonii Wileńskiej, to jedyny drewniany kościół w Wilnie.
Jego historia sięga 1927 roku, gdy Towarzystwo Spółdzielcze „Wileńska Kolonia Kolejowa" wystąpiło z pomysłem wybudowania kaplicy w tej miejscowości. Podczas przygotowań do budowy, trwających kilka następnych lat, postanowiono zamiast kaplicy wybudować drewniany kościół, który stałby się ośrodkiem nowej parafii. Wiosną 1933 roku przystąpiono do budowy świątyni, która była ukończona w 1935 roku. Fundusze na budowę mieszkańcy zbierali sami.
„Zapał i ofiarność były tak duże, że już rok po poświęceniu kamienia węgielnego, 7 lipca 1935 roku arcybiskup Romuald Jałbrzykowski konsekrował nowo zbudowany kościół oraz jeden dzwon, któremu nadano imię „Józef". Od tej chwili w każdą niedzielę i święto ks. Kretowicz lub któryś z wikariuszy parafii po-bernardyńskiej odprawiał Mszę Świętą" – o historii kościoła w Kolonii Wileńskiej opowiada ks. Piotr Tomasik w publikacji „Historia kościoła parafialnego pw. Chrystusa Króla i Św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Wileńskiej Kolonii Kolejowej (zamieszczonej w książce „Pavilnys. Wileńska Kolonia Kolejowa" wydanej przez ś. p. Teresę Klimašauskienė). Przedstawiając historię kościoła, ks. Tomasik korzystał z Kroniki Parafialnej prowadzonej przez swego dziadka Gustawa Malawki.
Pierwszym stałym proboszczem w nowym kościele został w 1936 roku ks. Jan Matulewicz.
W tym też roku konsekrowano kolejne dwa dzwony: „Stanisław Kostka" i „Kazimierz".
Kolejnym proboszczem kościoła w Kolonii Wileńskiej był ks. Lucjan Sołtan. Do odprawianych przez niego Mszy św. służył między innymi pochodzący z tych okolic polski pisarz, reżyser, scenarzysta Tadeusz Konwicki. Ks. Sołtan wielce się zasłużył dla tej parafii. Skończył budowę wnętrza kościoła. Urządził w lesie za plebanią cmentarz, gdzie grzebano zabitych podczas operacji „Burza" akcji „Ostra Brama". Ten cmentarz z czasem się rozrósł i stał się parafialnym. Pochowani są tu także opiekunowie Tadeusza Konwickiego – Malwina i Przemysław Blinstrubowie.
Po ks. Sołtanie proboszczami świątyni byli: ks. Julian Jankowski, ks. Bronicki, ks. Konstanty Molis, ks. Aleksas Končius oraz ks. Rusłan Wilkiel, który zadbał o nowy modrzewiowy gont kościoła. Obecnym proboszczem jest Raimundas Varaneckas.
Nabożeństwa w kościele odprawiane są w językach litewskim i polskim.
