Dokładnie przed dwoma laty – 2 lipca 2013 roku – w kościele bernardynów został uroczyście odsłonięty odnowiony dzięki rodowi Rodowiczów-Radavičiusów ołtarz św. Dydaka wraz z obrazem tego świętego.

Dziś przed obrazem świętego z Alkali leżą kwiaty, płoną świece. Przychodzą tu ludzie, by prosić świętego o zdrowie. Obraz uważany jest za cudotwórczy.

Wizerunek Św. Dydaka z Alkali powrócił do kościoła bernardynów po ponad 60 latach nieobecności. Po zamknięciu przez władze sowieckie kościoła w roku 1949 ołtarz świętego został zdemontowany, a obraz ukryto w kościele pw. Ducha Świętego. Odnaleziony został dopiero przed kilkoma laty (zidentyfikowany na podstawie zdjęcia, które było zrobione obrazowi podczas demontowania).

Jak powiedział naszemu portalowi pomysłodawca i jeden z inicjatorów odbudowania ołtarza św. Dydaka, nauczyciel historii i działacz społeczny Žilvinas Radavičius, ród Rodowiczów-Radavičiusów, chcąc przyczynić się do odnowy kościoła bernardynów, najpierw zamierzał ufundować witraż drzwi wejściowych. Jednak bracia franciszkanie uznali, że przez kolorowe szkło ludzie nie mogliby widzieć, co się dzieje w kościele, dlatego zrezygnowano z tego pomysłu. Jak również z witrażu za ołtarzem.

A kiedy pan Žilvinas zobaczył pokazane mu przez zakonników detale zniszczonego ołtarza św. Dydaka, to nie było już wątpliwości, w jaki sposób pomóc kościołowi.

Ołtarz był odnawiany w trzech etapach. W 2009 r. odnowiono i poświęcono drewniany ołtarz z rzeźbą jednego aniołka, rok później zrekonstruowano drugi aniołek, a przed dwoma laty odsłonięto cały ołtarz wraz z obrazem świętego. Odbudowa ołtarza kosztowała blisko 25 tys. litów.

Na ofiarę złożył się cały ród Rodowiczów-Radavičiusów, którego przedstawiciele pochodzą z Litwy, Rosji i Polski. Ogromny udział w odnowieniu ołtarza należy, oprócz pomysłodawcy pana Žilvinasa, także do przedsiębiorcy z Warszawy Jana Rodowicza oraz gwiazdy polskiej sceny muzycznej Maryli Rodowicz. Projekt, zrealizowany przez wielonarodowy ród, był pięknym prezentem kościołowi z okazji 800-lecia zakonu franciszkanów.

„Zwołałem swoją wielonarodową rodzinę, żeby wspólnie coś zdziałać w odnowieniu zabytków Obojga Narodów – o zrealizowanym projekcie wspominał jego pomysłodawca. – Wspólna sprawa połączyła nie tylko nasz ród, ale też narody i państwa". Podkreślił, że wspólna inicjatywa ufundowania odnowienia ołtarza ma znaczenie nie tylko dla historii i kultury, ale też polityki, gdyż jest świadectwem tego, że ludzie wielu narodowości mogą pomyślnie współpracować.

„Nie jedna osoba mówiła, że ołtarz św. Dydaka z cudownym obrazem tego świętego ma znaczenie nie tylko religijne, ale i międzynarodowe. Gdyż odbudowali go należący do wielonarodowego rodu mieszkańcy Litwy, Polski i Rosji. Jest to symbol przyjaźni i jedności narodów" – zaznaczył pomysłowadca projektu.

Odtworzona została także posrebrzana sukienka, w którą był kiedyś ozdobiony obraz świętego z Alkali. Jak powiedział Juozas Blažiūnas, historyk sztuki, konserwator (m.in. obrazu św. Dydaka), planowane jest co jakiś czas ukazywanie wizerunku świętego z Alkali bez sukienki.

Z inicjatywy Žilvinasa Radavičiusa w lipcu 2005 roku przez oddział regionu wileńskiego Litewskiego Związku Szlachty zostały też ufundowane kościołowi trzy witraże.

Według źródeł historycznych, cudowny obraz św. Dydaka został namalowany w ok. 1760-1786 roku. W tym okresie na Litwie rozpoczął się w drugiej połowie XVIII wieku.

Urodzony w Hiszpanii Św. Dydak (1400-1463) znany jest też pod imieniem San Diego. Był franciszkaninem, praktykującym ubóstwo, pokorę, posłuszeństwo i miłość do wszystkich ludzi. Troszczył się o ubogich i chorych. Zasłynął z wielkiej mądrości i świętości życia. Po rady do niego przychodzili nawet uczeni i teologowie. Miał dar wypraszania łaski powrotu do zdrowia. Św. Dydak jest patronem braci zakonnych. Kanonizowany został 2 lipca 1588 r.

Radavičius często organizuje dla wielonarodowej młodzieży szkolnej i wszystkich zainteresowanych wycieczki do kościóła pw. św. Franciszka i św. Bernarda, ze zwiedzaniem ołtarza św. Dydaka. Np. w dniu imienin tego świętego, przypadających 13 listopada, oraz w czerwcu, gdy obraz wrócił do kościoła. Jak zaznaczył, zwiedzanie ma znaczenie nie tylko poznawcze, edukacyjne, ale również propaguje przyjaźń między narodami i krajami. W końcu  czerwca na taką wycieczkę pan Žilvinas zaprosił swoich uczniów ze Szkoły Średniej na Starówce wraz z nauczycielką historii Gražiną Kosariewą.

Pan Žilvinas ma też nadzieję i dokłada wszelkich starań, by zostały odnowione uszkodzone w czasach sowieckich organy w kościele bernardyńskim, skonstruowane przez Józefa Rodowicza.

Iwona Klimaszewska

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•