Wiadomości o św. Walentym są dość skąpe i niejezdnoznaczne. W źródłach takich, jak Martyrologium Rzymskie, Catholic Encyclopedia, Walenty pojawia się jako kapłan rzymski, ścięty w czasie prześladowań chrześcijan za panowania cesarza Klaudiusza II Gockiego, a także jako biskup Terni koło Rzymu, przy czym obaj pochowani zostali wzdłuż Via Flaminia na zewnątrz Rzymu, w różnych odległościach od miasta. Wobec braków materiałów źródłowych potwierdzających istnienie dwóch różnych Walentych uważa się, że jest to ta sama osoba.

Niewiele wiemy o życiu św. Walentego, którego postać otoczona jest legendami. Wiadomo natomiast na pewno, że święty biskup był znanym kaznodzieją, znającym grekę i łacinę. Zasłynął z pokory i wielkich cudów. W oficjalnych dokumentach kościelnych tradycje oddawania czci męczennikowi sięgają IV wieku.

Za panowania Klaudiusza II Gockiego zabroniono młodym mężczyznom w wieku od 18 do 37 lat wchodzić w związki małżeńskie. Uważał on, że najlepszymi żołnierzami są legioniści niemający rodzin. Zakaz ten złamał biskup Walenty i błogosławił śluby młodych legionistów. Został za to wtrącony do więzienia, gdzie zakochał się w niewidomej córce swojego strażnika. Legenda mówi, że jego narzeczona pod wpływem tej miłości odzyskała wzrok. Gdy o tym dowiedział się cesarz, kazał zabić Walentego. W przeddzień egzekucji Walenty napisał list do swojej ukochanej, który podpisał: „Od Twojego Walentego”. Egzekucję wykonano 14 lutego 269 roku.

Brak bliższych wiadomości o św. Walentym nie przeszkodził w szybkim rozwoju jego kultu. Jego grób już w IV w. otoczony był szczególną czcią. Nad grobem papież Juliusz I wystawił bazylikę pod wezwaniem św. Walentego. Odnowił ją później papież Teodor I. Bazylika wraz z grobem św. Walentego stała się jednym z pierwszych miejsc pielgrzymkowych. W ciągu średniowiecza kult Walentego objął całą niemal Europę.

W średniowieczu na terenie niemieckim Święty był wzywany jako orędownik podczas ciężkich chorób, zwłaszcza nerwowych i epilepsji. Na Zachodzie, zwłaszcza w Anglii i Stanach Zjednoczonych, czczono św. Walentego jako patrona zakochanych.

Relikwia św. Walentego na Litwie

Jedyna na Litwie relikwia św. Walentego (maleńka cząstka kości) znajduje się w kościele Matki Boskiej Szkaplerznej w Druskienikach.

„Dzisiaj mało kto wie, że w kościele w Druskienikach przechowywana jest bardzo rzadka relikwia tego Świętego. Maleńka kość świętego z szacunkiem złożona w ozdobnym pojemniku – relikwiarzu” – informuje parafia Matki Boskiej Szkaplerznej w Druskienikach. Jak podkreśla parafia, relikwia ta nie jest magicznym amuletem. To tylko znak i środek, aby umocnić naszą wiarę, jeszcze bardziej przybliżając nas do Ewangelii, życia św. Walentego, a przede wszystkim do Chrystusa.

„Można podejść do relikwii św. Walentego, umieszczonej w relikwiarzu. Należy wyrazić szacunek i zachowywać się pobożnie. Można dotknąć ręką, przyłożyć obrazek lub różaniec i prosić Boga o wstawiennictwo” – informuje parafia druskienicka.

W kościele Matki Boskiej Szkaplerznej w Druskienikach odprawiane są również Msze św. w języku polskim – w niedzielę o godz. 10.30.