Parafia pw. Św. Anny w Duksztach (rejon wileński) liczy około 1,5 tys. osób, którzy mieszkają w Duksztach Pijarskich i w 49 różnej wielkości miejscowościach. Do większych z nich należą Giejsiszki, Mieżańce, Wierkszany, Ojrany I Polskie, Gienie, Bujwidy, Dowborowo, Europa, Rakiszki, Szawliszki. W niektórych zaś miejscowościach mieszka zaledwie po kilka osób. Nie zważając na skromną liczbowo wspólnotę katolicką jej proboszcz - ks. lic. Henryk Naumowicz, gdzie jest mało – widzi dużo, gdzie jest pusto, tam widzi możliwość wzrastania. Po odrestaurowaniu miejscowej świątyni (udoskonalenia wciąż trwają) proboszcz nie spoczął na laurach, ale nadal trwa w ciągłych poszukiwaniach dróg do odrodzenia Domu Bożego i sprowadzenia do niego jak największej rzeszy wiernych.

W lipcu tego roku z inspiracji księdza proboszcza została założona Wspólnota Parafii Świętej Anny w Duksztach, fundamentem której będzie modlitwa oraz działalność dobroczynna na rzecz spraw parafialnych.

Pierwsza świątynia katolicka w Duksztach stanęła w XVII wieku, zaś wiek XVIII i pierwsza połowa XIX wieku były dla Dukszt okresem świetności – a to za sprawą oo. pijarów (później byłych zakonników-pijarów), którzy zatroszczyli się o wiele spraw: krzewienie wiary, budowę świątyni, rozwój oświaty...

A obecnie:

Kościół świeci się barwami,
Swą czerwienią ślicznie błyszczy
W słońcu dnia gra kolorami
Neogotykiem się szczyci.
Malownicza ta świątynia
Już z daleka wita ludzi
Piękny kościół Świętej Anny
W blasku słońca serca budzi.
To świątynia jest Pijarów
Co ją tutaj budowali
Którzy wiarę, jak też wiedzę
W lud duksztański tu wcielali.

Dziś parafia przeżywa kolejny i nie mniej ważny etap swojego istnienia – dąży do naśladowania Chrystusa we wspólnocie duchowej. Wspólnota Parafii Świętej Anny w Duksztach swą działalność rozpoczęła na zebraniu założycielskim w gronie siedmiu osób, któremu przewodniczył p. Stanisław Prutkowski. Jest to na pewno tylko próg przed szeroką drogą. Niejeden z nas może zadawać pytanie, po co powstają takie grupy w parafiach? Wspólna modlitwa ma większą moc, w grupie szybciej się wzrasta do Boga. Pan Jezus mówił: „Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich" (Mt, 18,20); „Aby wszyscy stanowili jedno" (J, 17, 21).

Trzymajmy się razem, trzymajmy się blisko,
By nas łączyło jedno wspólne ognisko.
Twórzmy wspólnie w wierze nadziei, miłości
Niech tak więc się mnożą i szerzą wspólnoty możliwości.

Ubogacenie środowiska, w którym się żyje, podtrzymywanie i umacnianie parafii w wierze jest sprawą życiowo ważną i potrzebną dla każdego chrześcijanina, a działalność we wspólnocie parafialnej nabiera większgo sensu, bo tylko z jedności wiary czerpie się siłę i moc.

Janina Olechnowicz
Lilia Zubowa