Urodziła się jako czwarte z jedenaściorga dzieci w ubogiej, rolniczej i religijnej rodzinie we wsi Wał-Ruda pod Tarnowem.

Karolina od najmłodszych lat ukochała modlitwę i starała się wzrastać w miłości Bożej. Nie rozstawała się z otrzymanym od matki różańcem – modliła się nie tylko w ciągu dnia, ale i w nocy. We wszystkim pomagała rodzicom, opiekowała się licznym młodszym rodzeństwem. Pobierała naukę w ludowej szkole podstawowej, potem uczęszczała jeszcze na tzw. naukę dopełniającą trzy razy w tygodniu.

Duży wpływ na duchowy rozwój Karoliny miał jej wuj, Franciszek Borzęcki, bardzo religijny i zaangażowany w działalność apostolską i społeczną. Siostrzenica pomagała mu w prowadzeniu świetlicy i biblioteki, do której przychodziły często osoby dorosłe i młodzież. Prowadzono tam kształcące rozmowy, śpiewano pieśni religijne i patriotyczne, deklamowano utwory wieszczów.

Karolina była urodzoną katechetką. Nie poprzestawała na tym, że poznała jakąś prawdę wiary lub usłyszała ważne słowo; zawsze spieszyła, by przekazać je innym. Katechizowała swoje rodzeństwo i okoliczne dzieci, śpiewała z nimi pieśni religijne, odmawiała różaniec i zachęcała do życia według Bożych przykazań. Wrażliwa na potrzeby bliźnich, chętnie zajmowała się chorymi i starszymi. Odwiedzała ich, oddając im różne posługi i czytając pisma religijne. Przygotowywała w razie potrzeby na przyjęcie Wiatyku. W swojej parafii była członkiem Towarzystwa Wstrzemięźliwości oraz Apostolstwa Modlitwy i Arcybractwa Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Zginęła w 17. roku życia 18 listopada 1914 roku, na początku I wojny światowej. Carski żołnierz uprowadził ją przemocą i bestialsko zamordował, gdy broniła się pragnąc zachować dziewictwo. Po kilkunastu dniach, 4 grudnia 1914 r., w pobliskim lesie znaleziono jej zmasakrowane ciało.

Pogrzeb jej zgromadził ponad 3 tysiące mieszkańców i był wielką manifestacją patriotyczno-religijną okolicznej ludności, która przekonana była, że uczestniczy w pogrzebie męczennicy. Tak rozpoczął się kult Karoliny.

W okresie swojej pielgrzymki do Polski oraz przyjazdu do Tarnowa, 10 czerwca 1987, papież św. Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną. W uroczystej Mszy św. uczestniczyły dwie jej siostry Katarzyna i Maria, jedyne żyjące wówczas z jej rodzeństwa.

Szczątki błogosławionej znajdują się obecnie pod mensą wielkiego ołtarza kościoła Trójcy Przenajświętszej w Zabawiw Zabawie.

Powstało kilka filmów poświęconych bł. Karolinie: „Karolina” (2014, reż Dariusz Regucki), „Zerwany kłos” (2016, reż. Witold Ludwig), „Cudowny kwiat” (2021, reż Klaudia Tarczoń, Tomasz Wnuk).

Bł. Karolina Kózkówna jest patronką Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (KSM) i Ruchu Czystych Serc. Ponadto jest patronką polskiej młodzieży oraz wielu drużyn harcerskich.

Na podst. brewiarz.pl, pl.wikipedia.org