Karol urodził się na zamku Arona 3 października 1538 roku jako syn arystokratycznego rodu, spokrewnionego z rodem Medici.

Początkowo uczył się w rodzinnym zamku, następnie od 1552 roku studiował w Pawii prawo kanoniczne i cywilne. W 1559 roku jego wuj został wybrany papieżem i przyjął imię Pius IV. Za jego przyczyną Karol trafił do Rzymu i został mianowany protonotariuszem apostolskim i referentem w sygnaturze. Wkrótce potem przyznał mu tytuł kardynalski i w ten sposób jako siostrzeniec papieża, kardynał i wysoki urzędnik na dworze papieskim zajmował się sprawami Państwa Kościelnego. W Kurii Rzymskiej był drugą po papieżu osobą, nazywano go „okiem papieża”.

Już w rok później, w 23. roku życia, został mianowany kardynałem i arcybiskupem Mediolanu (z obowiązkiem pozostawania w Rzymie), mimo że święcenia kapłańskie i biskupie przyjął dopiero dwa lata później (1563). W latach następnych papież mianował siostrzeńca kardynałem-protektorem Portugalii, Niderlandów (Belgii i Holandii) oraz katolików szwajcarskich. Urzędy te wiązały się ze znacznymi dochodami, które Karol przeznaczał na cele dobroczynne. Sam żył skromnie, wymagał od pracowników kurii ubierania się na czarno.

Był fundatorem przytułków: dla bezdomnych, dla upadłych dziewcząt i kobiet, oraz kilku sierocińców.

Największą zasługą Karola był jednak Sobór Trydencki. Sobór wlókł się zbyt długo z powodu złej organizacji. Trwał aż 18 lat (1545-1563). Dopiero kiedy Karol przystąpił do działania, sobór mógł szczęśliwie dokończyć obrady. Dyskutowano na nim o wszystkich prawdach wiary, atakowanych przez protestantów, i gruntownie je wyjaśniono. W dziedzinie karności kościelnej wprowadzono dekrety: nakazujące biskupom i duszpasterzom rezydować stale w diecezjach i parafiach, wprowadzono stałe wizytacje kanoniczne, regularny obowiązek zwoływania synodów, zakazano kumulacji urzędów i godności kościelnych, nakazano zakładanie seminariów duchownych - wyższych i niższych, wprowadzono do pism katolickich cenzurę kościelną, jak też indeks książek zakazanych, wreszcie wprowadzono regularną katechizację. Większość z tych uchwał wyszło z wielkiego serca kapłańskiego Karola Boromeusza.

Zmarł w Mediolanie 3 listopada 1584 r. wskutek febry. Pozostawił po sobie duży dorobek pisarski. W 1610 roku zpstał kanonizowany przez papieża Pawła V.

W ikonografii św. Karol Boromeusz przedstawiany jest w stroju kardynalskim. Święty ten czczony jest jako opiekun bibliotekarzy, instytutów wiedzy katechetycznej, proboszczów i profesorów seminarium.

Na podst. brewiarz.pl, pl.wikipedia.org