Mt 4, 12-17. 23-25

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Gdy Jezus usłyszał o uwięzieniu Jana, odszedł do Galilei. Opuścił jednak Nazaret i zamieszkał w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziemi Zabulona i Neftalego. Tak spełniło się słowo przekazane przez proroka Izajasza: „Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, droga nadmorska, kraj za Jordanem, Galilea pogan, lud, który był pogrążony w ciemności, ujrzał wielkie światło, a tym, którzy przebywali w mrocznej krainie śmierci, zajaśniało światło”. Odtąd Jezus zaczął nauczać: „Nawróćcie się, bo nadchodzi już królestwo niebieskie”. Szedł przez całą Galileę i nauczał w synagogach. Głosił Ewangelię o królestwie i uzdrawiał ludzi ze wszystkich chorób i słabości. Wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii i przynoszono do Niego wszystkich, którzy cierpieli na różne choroby i dolegliwości: opętanych, epileptyków i sparaliżowanych. A On ich uzdrawiał. Szły za Nim wielkie rzesze ludzi z Galilei, Dekapolu, Jerozolimy, Judei i z Zajordania.

Optyka życia i działania

Życie chrześcijanina jest ciągłym głoszeniem prawdy o królestwie Bożym. Jest też naznaczone stałym pragnieniem nawrócenia się. Jezus rozpoczyna swoją misję od głoszenia Ewangelii o królestwie. Istotnym elementem tej misji jest wezwanie do nawrócenia. Z kolei główną treść Ewangelii o królestwie stanowi troska o człowieka. Chrystus jest blisko każdego człowieka, szczególnie cierpiącego. Jego Dobra Nowina jest pochyleniem się nad życiem każdego z nas. Drugi człowiek powinien się znaleźć również w mojej optyce życia i działania. Moje pochylenie się z troską nad innym będzie najpiękniejszym świadectwem tego, że Ewangelia oznacza dla mnie całe życie. Będzie świadectwem tego, że Ewangelia jest bardzo konkretna.

Panie Jezu, naucz mnie, aby Twoja Dobra Nowina wypełniała całe moje życie, tak abym nie tylko mówił o Ewangelii, ale żył nią.