13 grudnia jest datą męczeńskiej śmierci Łucji – żyjącej na przełomie III i IV wieku chrześcijanki z Syrakuz, która została ścięta, mając 23 lata, za wiarę podczas prześladowań za czasów cezara Dioklecjana.
Relikwie św. Łucji były między rokiem 1204 a 2004 przechowywane w Wenecji, która po 800 latach zdecydowała się je „wypożyczyć” Syrakuzom. Imię Łucji od czasów św. Grzegorza Wielkiego wymienia się w Kanonie rzymskim. Jest patronką Szwecji oraz Toledo, a także niewidomych oraz tych, którzy potrzebują dobrego wzroku: krawców, szwaczek, tkaczy, pisarzy i rolników.
Św. Łucja jest otoczona wielkim kultem w krajach skandynawskich. Jej wspomnienie jest świętem światła, kiedy to dzieci zgodnie z tradycja idą w pochodzie prowadzonym przez dziewczynę w wieńcu z zapalonymi świecami na głowie.
Dzień św. Łucji obchodzono też w Polsce. W tym dniu rozpoczynano przygotowania do świąt.
Z 13 grudnia związany był też zwyczaj przepowiadania przez polskich górali pogody na cały następny rok. Każdy z dwunastu dni, jakie pozostały do świąt, przynosił pogodę dla kolejnych miesięcy nadchodzącego roku.
