Prawda o Wniebowzięciu Matki Bożej stanowi dogmat wiary katolickiej, mimo że formalnie ogłoszony całkiem niedawno – w 1950 roku przez papieża Piusa XII w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus. Ojciec Święty tę prawdę tylko przypomniał, swoim najwyższym autorytetem potwierdził i usankcjonował.

Dogmat ten stwierdza, że po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały.

Wydarzenia związane z zakończeniem ziemskiego życia Maryi zaczęto upamiętniać w V wieku na Wschodzie przez obchody święta Zaśnięcia Matki Bożej, które stało się tym samym jednym z najstarszych świąt maryjnych. Obchodzone początkowo lokalnie, zwiększało później swój zasięg przybierając różne nazwy (np. Zaśnięcia, Przejścia czy Odpocznienia Maryi), aż do upowszechnienia się w całym Kościele.

W Polsce, na Litwie i innych krajach europejskich czci się Matkę Boską Wniebowziętą jako patronkę ziemi i jej bujnej roślinności, stąd w tradycji ludowej święto znane jest pod nazwą Matki Boskiej Zielnej. W innych krajach też używa się potocznych nazw ludowych, np. Matki Boskiej Korzennej (Czechy) czy Matki Boskiej Znakomitej (Kongo).

Na Zielną w kościołach święci się zioła, kwiaty i wieńce dożynkowe. Rolnicy od wieków modlili się tego dnia o dobre zbiory.