Każdemu nowemu kardynałowi wyznaczony zostaje kościół w diecezji rzymskiej, co oznacza to, że staje się on częścią jej duchowieństwa. Jednym z ich zadań jest pomaganie biskupowi Rzymu, dlatego kardynałowie nazywani są czasem „Radą Papieską” lub „Senatem Kościoła”.
Po przydzieleniu przez papieża kościoła tytularnego, organizowane jest uroczyste i symboliczne wejście kardynała do niego tzw. ingres. Jest to także spotkanie ze społecznością parafii.
Proboszcz, inni księżą oraz wierni witają kardynała przy wejściu do świątyni. Kardynał całuje trzymany przez proboszcza krucyfiks oraz skrapia wiernych święconą wodą. Przed rozpoczęciem Mszy świętej proposzcz czyta bulę papieską dotyczącą przyznania konkretnego kościoła nowemu kardynałowi. Po nabożeństwie odczytywany jest akt prawnie potwierdzający przynależność parafii do kardynała.
***
W październiku 2019 roku papież Franciszek wyniósł do godności kardynalskiej 13 arcybiskupów i biskupów, w tym emerytowanego arcybiskupa Kowna – Sigitasa Tamkevičiusa.
81-letni kardynał Sigitas Tamkevičius jest wyjątkowym świadkiem wiary na dzisiejszym konsystorzu – podaje „Radio Watykańskie”.
Na kapłana został wyświęcony w 1962 r. Sześć lat później wstąpił do jezuitów. Przez wiele lat nie mógł oficjalnie sprawować posługi duchowej. Od 1972 r. wydawał w podziemiu czasopismo „Kroniki Kościoła Katolickiego na Litwie”, które dokumentowało prześladowania katolików w Związku Radzieckim. Przez 11 lat, do swego aresztowania w 1983 r. był jego redaktorem naczelnym. Sąd skazał go 6 lat łagrów i 4 lata zesłania.
Po upadku Związku Radzieckiego odbudowywał Kościół na Litwie. Był kolejno rektorem seminarium, biskupem pomocniczym i w końcu ordynariuszem Kowna. Na konsystorzu jest uobecnieniem męczeństwa i heroizmu Kościoła w dawnym Związku Radzieckim.
– Przez tych 50 lat komunizmu przeszliśmy przez prawdziwą Drogę Krzyżową. Wielu Litwinów zostało uwięzionych bądź zesłanych na Syberię – powiedział „Radiu Watykańskiemu” kardynał Tamkevičius. – Zgadzam się z papieżem Franciszkiem, kiedy mówi, że dziś w Kościele bardzo ważny jest wymiar męczeństwa. Jeśli człowiek wierzący nie jest gotowy cierpieć za swą wiarę, to znaczy, że jego wiara jest bardzo słaba. Myślę, że nasz Kościół lokalny może być wzorem dla całego Kościoła powszechnego, bo przez tych 50 lat prześladowań udało się nam zachować naszą wiarę.
***
Kościół św. Anieli Merici w Rzymie (wł. Chiesa di Sant'Angela Merici) to rzymskokatolicki kościół tytularny w Rzymie. Kościół znajduje się w dzielnicy Rzymu – Nomentano (Q V) przy Via di Sant’Angela Merici. Patronką świątyni jest św. Aniela Merici – założycielka urszulanek, żyjąca w latach 1474-1540. Kościół został dedykowany tej świętej w związku z położonym niedaleko klasztorem Urszulanek Unii Rzymskiej, będącym główną siedzibą tego zakonu.
Autorami projektu kościoła byli Aldo Aloysi i Ernesto Vichi. Budowę kościoła ukończono w 1955 roku, jednak został konsekrowany dopiero w 1967 roku. W dniu 25 września 1963 utworzono parafię św. Anieli Merici, której świątynia ta stała się kościołem parafialnym.
Plan oparty kościoła jest oparty na ośmiokącie foremnym.
Wnętrze jest bardzo proste i surowe. Kościół jest oświetlony przez listwy okienne nad betonowymi panelami tworzącymi ściany oraz przez ośmiokątną latarnię. Nad ołtarzem główny zawieszono krucyfiks.
Podczas remontu wstawiono witraże, których autorem jest János Hajnal.
Kościół św. Anieli Merici jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctae Angelae Merici). Tytuł ten został ustanowiony przez papieża Franciszka 22 lutego 2014 roku.
Na podst. ELTA, wikipedia.pl,
