„Cieszę się, że w tak wyjątkowym dniu, 16 lutego, który jest bardzo ważny nie tylko dla Kościoła, ale i dla całej Litwy, będziemy mogli zobaczyć wszystkich trzech litewskich kardynałów, sprawujących Mszę św. w intencji Litwy i jej mieszkańców” – powiedział metropolita wileński arcybiskup Gintaras Grušas.
Najmłodszy z trzech litewskich kardynałów jest Rolandas Makrickas. Otrzymał insygnia kardynalskie w grudniu 2024 roku. Urodził się 31 stycznia 1972 w Birżach na Litwie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 lipca 1996 roku jako kapłan diecezji poniewieskiej. W roku 2004 uzyskał doktorat z historii Kościoła na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Kilka lat później został przyjęty do służby dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej i pracował w nuncjaturach w Gruzji, Szwecji, Stanach Zjednoczonych, Gabonie, a także w Sekcji Spraw Ogólnych Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. Sakrę biskupią przyjął 15 kwietnia 2023 roku. W marcu 2024 został archiprezbiterem koadiutorem bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie.
Kard. Audrysa Juozasa Bačkisa papież Jan Paweł II włączył do Kolegium Kardynalskiego w 2001 roku, a jezuita, emerytowany arcybiskup kowieński Sigitas Tamkevičius został kardynałem w 2019 roku, mianowanym przez papieża Franciszka. Tytuł ten został mu nadany za zasługi dla Kościoła.
W przeszłości Litwa miała tylko dwóch kardynałów. To Jerzy Radziwiłł, syn Mikołaja Radziwiłła, zwanego Czarnym. Co prawda, początkowo Jerzy Radziwiłł był protestantem, jednak później rozpoczął naukę u jezuitów i w wieku 18 lat został katolikiem. Mając zaledwie 23 lata rozpoczął posługę biskupa wileńskiego. W roku 1583 Jerzy Radziwiłł otrzymał pismo od papieża Grzegorza XIII, który mianował go kardynałem Świętego Kościoła Rzymskiego. Kardynałem Jerzy Radziwiłł został w 1586 roku.
W 1957 roku papież Pius XII potajemnie mianował Vincentasa Sladkevičiusa biskupem i ustanowił biskupem pomocniczym biskupa Koszedorów, Teofiliusa Matulionisa. Władze ZSRR nie pozwoliły mu podjąć posługi biskupiej, został usunięty z seminarium duchownego, był śledzony i przesłuchiwany przez sowiecką bezpiekę, a w końcu zesłany do miasta Nemunėlio Radviliškis, a później do Pobirż. Jednak w 1988 r. papież Jan Paweł II wręczył Sladkevičiusowi insygnia kardynalskie. Kard. Sladkevičius był aktywnym zwolennikiem Sąjūdisu i przywrócenia niepodległości. To w jego domu w nocy 13 stycznia 1991 roku potajemnie podpisano Akt Przywrócenia Niepodległości.