Ludzie wyszli na spotkanie jadącego na osiołku Jezusa i witali go radośnie, kładąc na drodze gałązki palmy. Dlatego tydzień przed Wielkanocą, na pamiątkę tego wydarzenia, w kościołach święci się palmy. W naszych lasach palmy nie rosną, dlatego panie od dawien dawna robiły symboliczne palemki z gałązek wierzby, jałowca, bukszpanu, papierowych kwiatków. Unikatowe są wileńskie palmy wykonane z suszonych traw, kwiatów i mchów. Wyróżniają się różnorodnością w kształcie, wielością roślin.
Niedziela Palmowa to szósta niedziela Wielkiego Postu, rozpoczynająca obchody Wielkiego Tygodnia.
Oprócz obrzędu poświęcenia palm w tym dniu odbywa się też uroczysta procesja do kościoła. Zgodnie z tradycją podczas Mszy św. czyta się opis Męki Pańskiej.
Według katolickiej tradycji, w Wielką Sobotę palmy są palone, aby popiół z nich wykorzystać podczas Środy Popielcowej w następnym roku.
Zachowało się wiele ludowych wierzeń i zwyczajów związanych z palmami. Ludzie wierzą, że palma posiada cudowną moc i chroni dom przed wszelkimi nieszczęściami, połknięcie bazia z poświęconej palmy jest skutecznym lekiem na choroby gardła.
Na Wileńszczyźnie do dzisiaj panuje zwyczaj stukania domowników po głowie przyniesioną do domu poświęconą palemką, mówiąc: „Palma bije, nie zabije. Za tydzień – Wielki Dzień. Za sześć noc – Wielkanoc”.
